غلامرضا امامی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره مهترین اتفاقی که در سال 1392 در حوزه ادبیات و کتاب کشور افتاد اظهار کرد: به گمان من، بهترین اتفاق، نوید سحری بود که در دنیای ادب به گوش رسید؛ امید ِ سپیده‌ای بود که در حوزه کتاب رخ داد. با دریغ در میهن ما، ‌کتاب در 500 نسخه نشر می‌یابد اما امیدوارم و این امید در دل اهل کتاب زنده شده است که شب گذشته و سحر نزدیک است.

وی افزود: این امید را در آغاز بهاران در جهان اهل کتاب حس می‌کنم. نام فرزندانم، نوید و امید است و از این رو این شعر را به زبان می‌رانم: «لحظه‌ای رها مکن دامن امید را/ هر شکوفه می‌دهد این نوید را». از این رو امید دارم بهاری که پیش رو داریم و سالی که فرا روی ماست، برای اهل کتاب، بهاری جاودانه باشد.

این مترجم ادامه داد: امیدوارم دولت تدبیر و امید و اعتدال، در آغاز فصل اعتدال، که همزمان با نوروزِ پیروز است، در مسیر تدبیر، در بر افروختن شعله امید و در طریق اعتدال گام‌های استواری بردارد.

غلامرضا امامی، نویسنده و مترجم، در حوزه بزرگسالان و کودک و نوجوان، آثار تالیفی و ترجمه مختلفی دارد. از آثار امامی می‌‌توان «بامزه در فارسی»، «لبخند بی‌لهجه»،‌ «گفت‌وگوهای اوریانا فالاچی»، «گروتسک در ادبیات»، «گنجشگ من بدو بدو» و «کولاک» را نام برد.