به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، دکتر اعوانی در مراسم نکوداشت خودش که امروز (18 اسفند) با عنوان «بزرگداشت سالکان حکمت و فکرت» برگزار شد، گفت: من تاکنون در هیچ محفلی از همسرم تقدیر نکرده‌ام اما در اینجا می‌خواهم از ایشان تشکر کنم. به دلیل آن‌که همه می‌دانند با فلسفه نمی‌شود زندگی کرد و با این حال ایشان هیچگاه مانع‌تراشی نکرد و بلکه کمک‌کار و مشوق من بود.
وی سپس با بیان این‌که حدود 30 تا 40 سال است که مشعل فروزانی در موسسه حکمت و فلسفه روشن شده است، افزود: انسان مانند لوح نانوشته‌ای به دنیا می‌آید و امکانات الهی برای او فراهم می‌شود. این امکانات همان معلم‌ها هستند. برای بنده هم معلمان دلسوزی از همان دوران دبستان تا دانشگاه‌های داخلی و خارجی زحمت کشیده‌اند و هنوز هم هرگاه یادشان می‌افتم، فاتحه‌ای برایشان می‌خوانم.
وی ادامه داد: برای نمونه، یکی از این استادان دلسوز، استاد مهدوی دامغانی بود. در همین‌جا هم که من نشسته‌ام استادان بزرگی مانند ایزوتسو و هانری کربن تدریس کرده‌اند. ما در دانشگاه تهران درس می‌خواندیم و انجمن حکمت و فلسفه در واقع، محل درس خارج ما بود. استادان ما کاری جز علم نداشتند و علاقه ما به علم هم از همان‌جا ناشی شده است، استادانی که مثل پدر به پرورش دانشجویان همت داشتند.
رییس انجمن حکمت و فلسفه ایران با بیان این که فلسفه معیار علوم است، گفت: عظمت هر فرهنگ بسته به عظمت فکر اوست. انسان همان است که می‌اندیشد و دیگر هیچ و «ای برادر تو همه اندیشه‌ای...» و «آدمی دیدست و باقی پوست است...». این‌ها شعر نیست و همه حکمت است.
وی با اشاره به سخنان برخی که وی را به به افلاطونی بودن متهم می‌کنند، عنوان کرد: من افلاطون را یکی از فلاسفه بزرگ تاریخ می‌دانم و دیگر فلاسفه را نمود فکر و حکمت قلمداد می‌کنم. همه متفکران و فلاسفه تاریخ شرق و غرب از ارسطو گرفته تا شیخ اشراق و لائوتسه همه حکمای تاریخ بوده‌اند، چون حکمت جهانی است.
اعوانی اظهار کرد: فرق فلسفه و حکمت با علوم دیگر را بسیاری از فلاسفه از افلاطون گرفته تا دکارت و هوسرل بیان کرده‌اند. افلاطون می‌گوید علوم همه با پدیدارها کار دارند، اما فلسفه علم حقایق اشیاء است. فلسفه در جهان اسلام مساوی با حکمت بوده است. سیر حکمت در یونان از سوفیا به فیلوسوفیا بوده، اما در جهان اسلام دوباره از فیلوسوفیا به سوفیا سیر کرده است.
وی در پایان سخنانش گفت: از این‌که در حوزه فلسفه و حکمت خوانده‌ام، پشیمان نیستم. من هر فیلسوفی را می‌خوانم، حتی اگر مخالف من هم باشد؛ کلامی حکیمانه در سخنش می‌یابم. من تاکنون در هیچ محفلی از همسرم تقدیر نکرده‌ام اما در اینجا می‌خواهم از ایشان تشکر کنم. به دلیل آن‌که همه می‌دانند با فلسفه نمی‌شود زندگی کرد و با این حال ایشان هیچگاه مانع‌تراشی نکرد و بلکه کمک‌کار و مشوق من بود. /
یکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۲ - ۲۰:۴۲
نظر شما