مجید پورولی کلشتری به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، درباره ارزیابی‌ خود از جایگاه داستان‌های کوتاه دفاع مقدس گفت: دفاع مقدس یک ژانر ادبی است و تافته جدا بافته‌ای نیست. تنها فرقی که با ژانرهای دیگر دارد در این است که حمایت بی‌چون و چرای دولتی را با خود دارد. در این که شهدای انقلاب و شهدای جنگ تحمیلی قهرمانان این مرز و بوم هستند شک و تردیدی نیست. اما پرداخت به این مضمون باید روند طبیعی و عادی داشته باشد، درست مثل این است که به یک گیاه آب بیش از اندازه یا نور غیر طبیعی و غیر معمول بتابانند.

خالق «فصل خواب خرگوش‌ها» ادامه داد: یک گیاه برای آن که رشد طبیعی کند، باید در برابر نور و آب و توجهات طبیعی باغبان باشد، نه آن که در روز چندین‌بار آبیاری شود و حتی در شب‌ها هم در معرض نور قرار بگیرد. ژانر دفاع مقدس یک موضوع مورد احترام است اما باید مسوولان فرهنگی کشور و مدعیان دفاع از ارزش‌ها اجازه دهند این ژانر مسیر طبیعی خودش را در میان ادبیات طی کند. در حیطه خاطره‌نویسی و مکتوب نمودن اسناد و آثار جنگ تحمیلی می‌توان حمایت‌هایی را مبذول داشت اما در حوزه داستان باید نویسنده را آسوده و راحت رها کرد تا مسیر خودشان را بروند. حالا یکی معتقد است یکی منتقد.

نامزد جایزه ادبی یوسُف با بیان این‌که مردم به عنوان مخاطبان این داستان‌ها را می‌خوانند، قضاوت می‌کنند و حقیقت همواره آشکار خواهد بود، گفت: حمایت غیر اصولی و مبتدیانه و نابخردانه برخی نهادهای مربوط به این حوزه این ادبیات را نه آن که تقویت نکرده است بلکه بیشتر به آن ضربه زده و از شان آن کاسته است. نویسنده دفاع مقدس بیشتر از آن که یک نویسنده آزاد علاقمند به این موضوع جلوه کند، برچسب دولتی بودن می‌خورد.

کلشتری ادامه داد: دفاع مقدس به شخص خاص یا ارگان خاص یا دسته خاصی تعلق ندارد. برای تمام مردم ایران است. از هر قشری هم توی این جبهه ها بودند. ادبیاتش هم همین گونه است. باید دست نویسنده‌ها را باز گذاشت. آن که حقایق را منعکس کند اجر می‌برد و آن که خطا کند بی‌گمان خودش را زیرسوال برده است. سر ریز کردن بودجه ادبیات کشور در یکی دو موضوع خاص نا‌مدیریتی و نابلدی است و نه چیز دیگر.

نویسنده «من پسر باد هستم» در پاسخ به این سوال که جایزه‌های داستان کوتاه دفاع مقدس چگونه به اهداف خود نزدیکتر خواهند شد؟ گفت: با واقع بینی. با نگاه حقیقی و غیر تعصبی به آدم‌های جنگ و موضوع جنگ. تملق نکنیم. حقیقت جنگ آن قدر بزرگ و عظیم و تکان‌دهنده و قابل تحسین است که اصلا نیازی به بازی‌هایی که برخی نهادها در می‌آورند نیست. شهیدان را همه دوست دارند، برای آن‌ها ارزش قائلند و به آن‌ها احترام می‌گذارند اما ژانر دفاع مقدس که مربوط به شهداست‌، ژانر محبوب جامعه امروز نیست. دلیلش همین نگاه دولتی و حکومتی و جانبدارانه و متعصبانه و غیر واقعی است.

وی درباره اثرگذاری رشته‌های ادبیات فارسی در دانشگاه‌ها بر سیر این نوع داستان‌ها گفت: اعتقادی به این موضوع ندارم. معتقدم این داستان‌ها و روایت‌ها در دل نویسنده باید جاری باشد که البته خدا را شکر هنوز هست. نمی‌شود دانشگاه را یک ماشین نویسنده‌سازی فرض کنیم. از این طرف جوان برود توی دانشگاه و از آن طرف نویسنده دفاع مقدس بیرون بیاید./