به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مهدی بهادری‌نژاد، مدرس دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف، متولد 22 مرداد سال 1312 در تهران است. وی تحصیلات متوسطه را در دبیرستان البرز تهران گذراند و در سال 1331 تحصیلات دانشگاهی را در رشته مهندسی مکانیک در دانشکده فنی دانشگاه تهران آغاز و در سال 1335 با کسب رتبه نخست، فارغ‌التحصیل شد. 

وی پس از مدتی فعالیت در یک شرکت مهندسی مشاور در تهران، با استفاده از یک بورس تحصیلی دولتی برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و پس از کسب مدرک کارشناسی‌ارشد از دانشگاه ویسکانسین، مدرک دکترا را در سال 1343 از دانشگاه ایلینویز دریافت کرد. 

نشستن بر کرسی استادی
بهادری‌نژاد، پس از اخذ دکترا، برای دو سال در آمریکا به تدریس پرداخت و سپس به ایران بازگشت. پس از بازگشت به ایران، در دانشگاه شیراز به تدریس مشغول شد و در سال 1351 به مرتبه استادی رسید. 

بهادری‌نژاد در سال 1366 به دانشگاه صنعتی شریف منتقل شد و از آن زمان تاکنون در این دانشگاه به آموزش و پژوهش مشغول ‌است. وی علاوه بر آن، به مدت 12 سال در سه دانشگاه در آمریکا و یک دانشگاه در کانادا به تدریس و تحقیق پرداخته ‌است. این مدرس دانشگاه، معادل سه تابستان در دو مرکز تحقیقاتی در اُتریش و ایتالیا فعالیت پژوهشی داشته ‌است.

ویترینی درخشان از صدها مقاله و کتاب از یک چهره ماندگار
نگارش بیش از 100 مقاله علمی به زبان‌های انگلیسی و فارسی، تالیف دو جلد کتاب علمی ـ عرفانی به زبان‌های فارسی، انگلیسی و اسپانیایی، یک کتاب عرفانی به زبان فارسی و سه کتاب در حوزه مهندسی مکانیک به زبان فارسی، در کارنامه علمی این چهره ماندگار علم کشور دیده می‌شود. «بادگیر شاهکار مهندسی ایران»، «یخ‌سازی سنتی و طبیعی در ایران» و «تهویه و سرمایش طبیعی در ساختمان های سنتی ایران» عناوین برخی از این کتاب‌ها را تشکیل می‌دهند.

این مدرس دانشگاه، بیش از 130 بار برای ارایه مقالات تحقیقاتی و سخنرانی در کنفرانس‌ها و سمینارهای بین‌المللی یا بازدید از فعالیت‌های پژوهشی، به 34 کشور جهان مسافرت کرده ‌است.

از میان مقالاتی که به قلم استاد مهدی بهادری‌نژاد تالیف شده‌اند می‌توان به «انرژی خورشیدی در ایران؛ الگوسازی از هم اکنون، برای فردا»، «انرژی خورشیدی راهی برای جلوگیری از انهدام محیط زیست»، «گفت‌وگو: سرمایش و گرمایش در معماری بومی ایران» و «طراحی یک ساختمان سبز در تهران» اشاره کرد.

نشان‌ها و افتخارات علمی
دکتر مهدی بهادری‌نژاد، در نخستین دوره انتخاب چهره‌های ماندگار کشور در سال 1380، به‌ این عنوان مفتخر شد.

وی در 30 خرداد 1385، در مراسمی که در کتابخانه ملی ایران برگزار شد، از سوی فرهنگستان علوم، به‌عنوان چهره برجسته علمی برگزیده و نشان درجه یک دانش و لوح سپاس فرهنگستان توسط رییس‌جمهور وقت به وی اعطا شد. 

دوچرخه‌سواری با «چمران» در خیابان‌های خلوت تهران
این مدرس دانشگاه از هم دوره‌ های شهید دکتر مصطفی چمران است. وی درباره شیوه آشنایی خود با شهید چمران چنین می‌گوید: «آشنایی من با شهید چمران به دوران دبیرستان برمی‌گردد که هر دو دانش‌آموز دبیرستان البرز بودیم. من از دبیرستان خاقانی به البرز رفته بودم و ایشان از دبیرستان دارالفنون. لحظه آشنایی را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. ایشان با یک محبت و عشقی که از خصوصیاتشان بود آمد و سلام کرد و با هم آشنا شدیم. خوشبختانه مسیر دبیرستان تا خانه‌هامان طوری بود که می‌توانستیم با همدیگر دو بار در روز ظهر و عصر مسیر خانه تا مدرسه را طی کنیم و با هم صحبت کنیم و من از شخصیت و معلومات ایشان خیلی استفاده کردم در حالی که تقریبا همسن بودیم. 

ایشان شاگرد بسیار خوبی بودند. هر دو در دبیرستان رشته ریاضی را می‌خواندیم و سپس هر دو در کنکور دانشکده فنی و همچنین کنکور هنرسرای عالی شرکت کردیم. از آنجا که نتایج دانشکده فنی را دیر اعلام کردند ما یک ماه به هنرسرای عالی می‌رفتیم که الان همان دانشگاه علم و صنعت است. پس از آن یک ماه، به دانشکده فنی رفتیم. آن موقع درس‌های دانشکده فنی طوری بود که سال نخست تمام دانشجوها با هم درس‌های مشترک داشتند و ما در کلاس‌ها با هم بودیم. در دانشکده فنی هر دو دوچرخه خریدیم و مسیر دانشگاه تا خانه را با دوچرخه طی می‌کردیم. خوب آن زمان تهران خلوت بود و مشکلی از بابت تردد ماشین‌ها نبود. در حالی که الان این‌کار خطرناک است.»

پایه‌گذاری اخلاق مهندسی در دانشگاه شریف
بهادری‌نژاد، توفیق پایه‌گذاری و تدریس اخلاق مهندسی در دانشگاه صنعتی شریف را نیز داراست. این مدرس دانشگاه، درباره اخلاق مهندسی حتی اخلاق زندگی، کتاب‌هایی را به رشته تحریر درآورده است. 

وی تاکنون ده‌ها پروژه پایبندی به محیط زیست در جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورها به انجام رسانده است.

از جمله ابتکارات و خدمات این چهره ماندگار به ملت شریف ایران، ابداع دستگاه پخت نان نازک است. وی خاطره ساخت این دستگاه را چنین در کلاس‌های درس مطرح کرده است: «روز جمعه‌ای مشغول تلاوت قرآن کریم بودم که ناگهان یک لحظه صحنه‌ای در ذهنم الهام شد و در یک لحظه تصویر دستگاه نان پخت نازک را دیدم، بعد از آن با کمک دوستان در شیراز ظرف مدت کوتاهی اولین نمونه را ساختیم و در نهایت به لطف خدا این دستگاه تولید انبوه شد و توسط شرکت تکنوپخت هزاران نمونه از آن در سطح کشور توزیع شد و مورد استفاده قرار گرفت.» 

«ماشین‌های نان پزی برای پخت نان‌های نازک مصرفی در ایران شماره و سال ثبت در اداره ثبت اختراعات ایران»، «اتوکلاو خورشیدی شماره و سال ثبت در اداره ثبت اختراعات ایران»، «کرسی خورشیدی شماره و سال ثبت در اداره ثبت اختراعات ایران» و «استفاده از بادگیر در توربین‌های بادی شماره و سال ثبت در اداره ثبت اختراعات ایران» عناوین برخی اختراعات این چهره ماندگار کشور را تشکیل می‌دهند.

استاد دانشگاه صنعتی شریف، در بحث انرژی خورشیدی و فناوری‌های بومی پاک مطالعات عمیق و تحقیقات گسترده‌ای انجام داده است. 

ارادت به ائمه اطهار (ع)
بهادری‌نژاد، از ارادتمندان خاص امام عصر (عج) است و درباره این بزرگوار نیز کتابی را با نام «امام عصر» به دوستداران این حضرت تقدیم کرده است. 

وی همچنین عضو هیات امنای بنیاد خیریه حضرت زینب کبرا (س) تهران است. بهادری‌نژاد، به تازگی به ضبط ویدیویی برنامه «گفت‌وگو» درباره نظریه‌های شادی و زندگی، دانشگاه زندگی و مباحث اخلاق مهندسی اقدام کرده که فایل این برنامه در سایت شخصی وی قابل مشاهده و دانلود است. 

سوابق و فعالیت‌های اجرایی 
از جمله سمت‌های اجرایی این چهره علمی کشور می‌توان به معاون پژوهشی فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران، عضو هیات امنای دانشگاه صنعتی شریف، رییس انجمن مهندسان مکانیک ایران، رییس انجمن انرژی خورشیدی ایران و معاون تحصیلات تکمیلی دانشگاه صنعتی شریف، اشاره کرد.

اخلاق مهندسی در نگاه استاد 
با توجه به تنوع فعاليت‌های مهندسی و کاملا متفاوت بودن نتايج اين فعاليت‌ها، جوامع پيشرفته صنعتی بويژه آمريکا، در دو دهه گذشته بر آن شده‌اند که به مساله اخلاق در علوم و مهندسی بيشتر بپردازند، به‌طوری که از طريق رعايت اين اخلاق، مهندسان خود کنترل کننده فعاليت‌های خود باشند. ميزان اين توجه در تاسيس مراکز مربوط به اخلاق، سايت‌های کامپيوتری، داير کردن خط‌های تماس برای مشاوره در امور مربوط به اخلاق مهندسی، تدوين آئين‌نامه‌ها و انتشار مقالات و کتب فراوان درباره اخلاق در علوم و مهندسی کاملا مشهود است. 

بهادری‌نژاد در این‌باره می‌گوید: «در ايران بهترين دانش‌آموزان کشور، رشته‌های مهندسی را برای ادامه تحصيل خود انتخاب می‌کنند. اين دانشجويان پس از صرف حدود 8 هزار ساعت وقت و کسب معلومات مهندسی، وارد بازار کار شده و با کسب درآمد بيشتر در حدود 40 سال فعاليت مهندسی، می‌توانند زندگی مرفه‌تری را برای خود و خانواد‌ه‌شان فراهم نمايند. در فرآيند آموزش مهندسی، چه در ايران و چه در ساير کشورهای جهان، دانشگاه‌ها در حقيقت روش دستيابی به رفاه و آسايش بيشتر را به جوانان می‌آموزند. ولی اين جوانان عمر مفيد خود را پس از ترک دانشگاه چگونه صرف کنند و از چه ضوابطی در حين فعاليت خود بيشتر لذت برده و شادی بيشتری کسب نمايند؟ ما در انجام وظايف مهندسی خود به ضوابطی نياز داريم که آن ضوابط را اخلاق مهندسی می‌ناميم.»/