محمدجواد جزینی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: متاسفانه مفهوم داستان انقلاب هم مانند ادبیات دفاع مقدس به کج‌فهمی مبتلا شده است و دلیل آن‌هم نبودن تعریفی روشن از آن است. تلقی رسانه‌ها، به ویژه رسانه ملی از ادبیات داستانی انقلاب، روایت‌هایی است که به چند روز پیروزی انقلاب اسلامی منتهی می‌شوند اما داستان انقلاب تعریف گسترده‌تری دارد. 

نویسنده مجموعه داستان «کسی برای قاطر مرده گریه نمی‌کند» درباره حیطه ادبیات داستانی انقلاب توضیح داد: این گونه از داستان‌ها به زمانی برمی‌گردد که عده‌ای علیه ظلم و ستم در کشور مبارزه می‌کردند. بخش اعظم ادبیات پسامشروطه به مبارزه با ظلم و ستم اختصاص داشت و این موضوع به دغدغه بسیاری از نویسندگان و شاعران پس از انقلاب مشروطه، تبدیل شده بود. به این ترتیب نمی‌توان ادبیات داستانی انقلاب را تنها به چند روز محدود کرد.
 
وی در پاسخ به این پرسش که آیا تشکیل کارگاه داستان‌نویسی با موضوع ادبیات انقلاب ضرورتی دارد؟ عنوان کرد: برخی نهادها برای خالی نبودن فضا، تلاش به برگزاری کارگاه و برپایی جشنواره داستان انقلاب می‌کنند. البته نفس برپایی کارگاه و جشنواره داستان‌نویسی بسیار خوب است اما وقتی داستان‌های برگزیده جشنواره انقلاب، همه به پدیده وقوع این رویداد مهم محدود می‌شوند، چنین اتفاقی باعث کوچک شدن مفهوم داستان انقلاب می‌شود تا آنجاکه می‌توان آن‌را در جیب  جا داد و این تاسف آور است. درباره کارگاه داستان انقلاب هم باید بگویم، نهادی که متولی برگزاری آن است، تنها می‌کوشد تا گزارش کاری خوبی بدهد! 

تا زمانی که مفهوم داستان انقلاب دچار کج‌فهمی است، تحولی در این حوزه دیده نمی‌شود، جزینی با تاکید بر این جمله، اضافه کرد: همه داستان‌هایی را که علیه ظلم و ستم به نگارش درآمده‌اند، باید زیرمجموعه ادبیات داستانی انقلاب دانست و این یکی از راه‌های برون رفت داستان انقلاب از وضعیت فعلی است./