به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری آنا، عربلو در این نشست که با حضور احسان عباس لو برگزار شد، درباره آغاز داستان نویسی اش اظهار کرد: در زمان نوجوانی و در کلاس دوم یا سوم دبیرستان بودم که یک داستان نوشتم و برای مرکز آفرینش های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فرستادم. در آن زمان آقای رحماندوست در این مرکز بود و داستان من را خواندند و برایم نامه ای نوشتند و از من دعوت کردند که نزدشان بروم.
وی افزود: آن زمان من از نوشتن چیز زیادی نمی دانستم و آشنایی نداشتم که می توان با نوشتن نیز درآمد داشت. من آن موقع در زمان بیکاری در کارگاه چیپس سازی کار می کردم و فکرم به دنبال نویسندگی نبود. آن روز امثال آقای رحمان دوست نوجوانان و جوانان را کشف می کردند اما متاسفانه امروز در جامعه ادبی، بی توجهی بسیاری به نویسندگان جوان و تازه کار می شود.
عربلو ادامه داد: آن زمان مجلات رشد قرار بود راه اندازی شود و من نیز از شماره های ابتدایی مجله در آن می نوشتم و به پیشنهاد آقای رحمان دوست کتاب هایی نیز درباره داستان نویسی می خواندم.
وی با بیان این که امروز تجارت ادبی در جامعه باب شده است، اظهار کرد: متاسفانه نفس نوشتن از نویسندگان دوره شده و از همین روست که داستان ها و رمان های ما ماندگار و جذاب نیستند.
نویسنده «وقتی آقای مدیر کارگاه می شود» در بخش دیگری از صحبت هایش با انتقاد از خود و گرفتار شدن در روند زندگی و دوری از انگیزه نویسندگی در دوران جوانی، گفت: من در زمان دانشجویی که در رشته تربیت معلم درس می خواندم، مدیر داخلی رشد نیز بود و همین مساله مشکلات بسیاری را برایم ایجاد کرده بود. رشته تربیت معلم به صورت شبانه روزی و یک هفته ای بود و من گاه از دانشگاه فرار می کردم که به دفتر مجله بیایم. چند بار به من شک کردند و مرا خواستند و برایشان توضیح می دادم که مدیر داخلی یک نشریه هستم.
بخش دیگری از صحبت های عربلو به طنز اختصاص داشت و وی در این باره گفت: به اعتقاد من طنز در ذات ما ایرانی هاست اما برای نگارش طنز باید دو شرط وجود داشته باشد؛ یکی روحیهن طنز و دیگری دانستن اصول نوشتن این گونه ادبی. در غیر این صورت، طنز ما طنز نخواهد بود.
وی با اشاره به برخی که دایره طنز را بسیار گسترده می کنند، افزود: به اعتقاد من مهم ترین ویژگی طنز ایجاد لبخند است و این که دایره طنز را بسیار گسترده می کنند و گاه اشعار جدی را نیز مشمول آن می کنند، اشتباه است زیرا دیگر طنز نیست.
عربلو هم چنین در پاسخ سوال احساس عباسلو و نوشتن درباره نوجوانان توضیح داد: من نمی توانم و بلد نیستم برای بزرگسال بنویسم و هر چه می کنم نثرم به سمت نثر نوجوانانه می رود.
وی درباره نگارش داستان برای کودک نیز اظهار کرد: به اعتقاد من آن هایی که تازه وارد عرصه نویسندگی شده اند، نمی توانند برای کودکان بنویسند زیرا نوشتن برای کودکان بسیار سخت است. باید ضمن دانستن دایره واژگانی این گروه سنی، روانشناسی کودک دانست درغیر این صورت مخاطب ما ازآن لذت نخواهد برد.
اولین دوره از سلسله نشست های «عصر تجربه» با حضور 31 نویسنده در سرای داستان بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد که نشست پایانی آن به احمد عربلو اختصاص داشت.
مطالب منتشر شده در سرویس «کتاب در رسانه‌های امروز» بیانگر نظرات این رسانه‌ها بوده و لزوما مورد تأیید خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نمی‌باشد.
دوشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۲ - ۰۰:۰۰
نظر شما