عماد افروغ که شنبه (26 بهمن‌ماه) از خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) بازدید کرد، درباره این‌که چرا رجال ایران تمایلی به نوشتن خاطرات خود ندارد؟، اظهار کرد: از این مساله اطمینان ندارم، چرا که ممکن است اقدام به این کار می‌کنند اما از چاپ آن تاکنون اجتناب ورزیده‌اند. مساله دیگر این‌که بسیار دیده شده که مراکز و موسسه‌های انتشاراتی که به سراغ آن‌ها رفته‌اند، به گونه‌ای دیگر زندگینامه و خاطرات آن‌ها را بازتاب داده‌اند. در غیر این صورت، شاید گرفتاری‌های روزمره و بی‌توجهی به این مساله مانع از این کار شده است. شاید اگر آن‌ها نیز مانند من گوشه‌نشین و خلوت‌گزین باشند و بشوند، به این کار دست بزنند.
نوشته‌های اکنون، پاسخی به آینده است
این نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که خاطرات رجال تا چه حد قابل اعتماد است؟، گفت: اگر چاپ این خاطرات در همان زمان صورت بگیرد، می‌توان تا حد بسیاری به آن اعتماد داشت، چرا که مواضع دیگر و غیرخاطره‌ای آن‌ها، به ویژه با وجود رسانه‌های مجازی قابل دسترس است و با رجوع به این مواضع می‌توان از میزان اعتماد به این دست‌نوشته‌های چاپ شده اطمینان حاصل کرد. از سوی دیگر اگر موضع خلاف واقعی داشته باشند بلافاصله با واکنش مطلعان روبه‌رو خواهد شد. البته نباید از یک خاطره‌نویس توقع داشت تا تمام اتفاقات شخصی و خانوادگی خود را روی کاغذ بیاورد یا در صورت نوشتن، آن‌ها را به چاپ برساند.
وی درباره کتابی که به تازگی از وی منتشر شده نیز بیان کرد: کتاب سه جلدی «ما قال و من قال» خاطره‌نگاری نیست بلکه مجموعه‌ای از یادداشت‌ها، مقالات کوتاه، سخنرانی‌ها، نطق‌های پیش از دستور در مجلس هفتم و گفت‌وگوها و مصاحبه‌هایی است که تاکنون داشته‌ام اما به صورت مجموعه‌ای چاپ نشده بود. آن‌ها را به گونه‌ای که در آرشیوهای اینترنتی از سال 1378 تاکنون موجود هستند به ترتیب زمانی در این سه جلد تا پایان اسفندماه 1391 گرد آورده‌ام. امیدوارم در جلدهای بعدی مطالب پس از 1391 را به چاپ برسانم.
نماینده دوره هفتم مجلس شورای اسلامی با اشاره به حافظه تاریخی و اهمیت آن در نگارش تاریخ هر دوره، گفت: دلیل گردآوری این نوشته‌ها، پاسخ دادن به افرادی است که مطالبی را به من نسبت داده‌اند یا مواضعی متفاوت با گذشته خود اتخاذ می‌کنند. در واقع قصدم این است که از طریق یادآوری، کمکی به حافظه تاریخی ایرانیان کرده باشم.
در روزنوشت‌هایم، دغدغه‌های شخصی را شرح داده‌ام
این جامعه‌شناس درباره این‌که آیا خاطره‌نویسی دارد؟، بیان کرد: کتابی با نام «فریادهای خاموش، روزنگاشت تنهایی» زیر چاپ دارم که از مهرماه 1390 شروع به نوشتن خاطراتم کردم. این یادداشت‌ها مانند خاطره‌نویسی به اصطلاح رجال سیاسی نیست بلکه بیشتر دغدغه‌های خلوت‌گزینی خودخواسته و دیگرخواسته‌ای است که در سال‌های اخیر داشته‌ام.
افروغ افزود: در مقدمه کتاب نیز نوشته‌ام که «این کتاب به‌طور عمده شرح وقایعی است که در حین و در فرایند خلوت‌گزینی جَلوت‌گرا بر راوی و با راوی رخ داده است، وقایعی تلخ و شیرین. گاه می‌شد که دلم می‌گرفت و دل گرفته را در قالب نوشته‌ای، دعایی یا گلایه‌ای تسکین می‌دادم. گاه دلم انبساط پیدا می‌کرد و روی کاغذ تجلی می‌نمود. آن‌چه بر راوی گذشته است مربوط به تماس‌ها، دعوت‌ها و درخواست‌هاست و آن‌چه با راوی اتفاقی افتاده است مربوط به نحوه و محتوای پاسخ‌ها و شرح دغدغه‌ها و دردهایی است که به صور مختلف اعم از تاملی قرانی، نوشته‌ای فلسفی، بیانی عاطفی و مناجاتی با خدای سبحان و مبدا آرامش درونی، مطالعه متنی فلسفی یا ادبی، اشاره‌ای به آرای اندیشمندان بزرگ، اظهار حالتی روحی و روانی، اشاره‌ای به واقعه یومیه، نقدها و گلایه‌ها، بیم‌ها و نگرانی‌ها و ... نمود و تجلی یافته است.»
این سیاستمدار درباره محتوای نوشته‌هایش گفت: این یادداشت‌ها حاوی قرارها و ملاقات‌های معمول یک رجل سیاسی نیست، بلکه به‌طور عمده فریادهایی است که در خلوت خود کشیده‌ام، فریادهایی که گاه علنی هم می‌شد. این امر که نباید از گفتن و نوشتن دست بکشم، باعث شد تا دست از کاغذ و قلم برندارم. ابتدا می‌خواستم این نوشته‌ها را بعدها به چاپ برسانم اما خوشبختانه امکان انتشار آن‌ها فراهم شد.
ریشه‌یابی وضعیت اجتماعی ایران در میان یادداشت‌هایم آمده است
وی افزود: «فریادهای خاموش، روزنگاشت تنهایی» اثری خاصی است و هنگامی که می‌خواستم به کتاب تبدیلش کنم، نه به لحاظ سیاسی، بلکه به دلیل تناسب، زیبایی‌شناسی و انسجام متن، حذف‌هایی انجام دادم که به هیچ وجه سیاسی نیست. این نوشته‌ها دربردارنده مسایل بسیاری است که باعث می‌شود از سویی مخاطب با روحیات و دل‌مشغولی‌هایم آشنا شود و از سوی دیگر شناختی از وضعیت اجتماعی ـ سیاسی گذشته و ریشه‌یابی و تحلیل آن به دست آورد.
افزوغ با بیان این‌که خاطره‌هایش دارای سبک خاصی هستند، اظهار کرد: خاطراتم را روزانه و بر پایه مسایلی که در طول روز اتفاق افتاده می‌نویسم و از سبک و فرد خاصی نیز در نگارش آن‌ها تبعیت نمی‌کنم و به تصورم کاملا ابداعی باشد، چون کتاب‌هایی که خوانده‌ام، همراه با شرح و نقدی بر آن‌ها نیز در این روزنگاشت آورده‌ام. آن‌چه بر من و با من رخ داده یا تحلیل و انتقادی که از مسایل کلیدی و مدیریت کشور داشتم نیز در این کتاب گنجانده‌ام.
عماد افروغ، متولد 1335 در شیراز، نویسنده جامعه‌شناس و نماینده دوره هفتم مجلس شورای اسلامی و رییس کمیسیون فرهنگی مجلس در آن دوره به‌شمار می‌آید. وی در حال حاضر عضو پژوهشگاه علوم انسانی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس و رییس گروه جامعه‌شناسی دانشگاه باقرالعلوم است.
جلد نخست «فریادهای خاموش، روزنگاشت تنهایی» یادداشت‌های عماد افروغ در حدود 700 صفحه و مربوط به مهرماه 1390 تا مهرماه 1391 است که به‌زودی از سوی موسسه سوره مهر منتشر خواهد شد. جلد دوم آن نیز از مهرماه 1391 تا مهرماه 1392 آماده شده که در مرحله بعد به چاپ خواهد رسید. /
شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۶:۳۰
نظر شما