به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از سمانا، یوسا با تجلیل از نلسون ماندلا به عنوان تغییردهنده تاریخ آفریقای جنوبی به روشی باورنکردنی که ناشی از هوش، صداقت و شجاعت وی بود و تنها از آن می توان به عنوان معجزه ای سیاسی یاد کرد، از تاثیر پدر معنوی آفریقای جنوبی در زندگی هموطنانش قدردانی کرد.

یوسا در آن روزها با اشاره به این که شاید اکنون ماندلا به عنوان تحسین شده ترین چهره سیاسی در سخت ترین دوره زندگی کشورش در بیمارستانی در پرترویا به مرگ نزدیک باشد، تاکید کرده بود که می توان مطمئن بود که این تجلیل ها همواره زنده می مانند زیرا او موفق شد تا به شیوه ای باورنکردنی تاریخ کشورش را ورق بزند و با سبک خودش این معجزه را محقق کند.

یوسا با ذکر خاطراتی از مبارزات ماندلا در زندان جزیره روبن که او به عنوان یک مبارز در سال 1964 وارد آنجا شد و روزگار سختی را در آنجا سپری کرد، از زندان تنگ و تاریک او نوشت و غذای محدودی که در روز نصیب او می شد تا فقط بتواند به زور زنده بماند. او از امکان ملاقاتی که هر 6 ماه یک بار به مدت نیم ساعت به او داده می شد و این که تنها در سال اجازه نوشتن دو نامه داشت، یاد کرد و نوشت ماندلا 9 سال از زندان 27 ساله اش را در این موقعیت سپری کرد.

خالق رمان «سور بز» نوشت: اما او به جای این که مثل خیلی از زندانیان دیوانه شود یا دست به خودکشی بزند، عقاید خودش را تکمیل و تکمیل تر کرد و فلسفه نقد نژادی ای را در دوران محکومیتش خلق کرد که از هوش او نشات می گرفت و نشان دهنده ابتکار او در عرصه سیاسی بود و در برابر مبارزان دیگری که با فرستادن جوانان به گوشه و کنار جهان سعی می کردند از آنان نیروهای نظامی بسازند، ایستادگی کرد.

یوسا در این مقاله بلند از روزهای پس از بیرون آمدن ماندلا از زندان و مبارزات سیاسی او تجلیل کرده یادآور شده بود که او در میان سفیدپوستان نیز از همان جایگاهی برخوردار است که در میان سیاهپوستان. وی از خاطرات خودش از دیدار او در سال 1998 در دانشگاه استلنبوش با دانشجویان و دیگر استادان یاد کرده و نوشته بود همه در برابر او به صف ایستاده بودند، اما او با وجود همه این احترام دچار خودبینی های رهبرانی چون هیتلر، استالین و مائو نشد و آخرین سال های زندگی اش را به دور از قدرت در دهکده ای بومی که زادگاه خانوادگی اش بود گذراند.

برنده جایزه ادبی نوبل نوشت: ماندلا یکی از بهترین نمونه های معدود برای ماست که ثابت کرد برخلاف آنچه خیلی ها فکر می کنند که سیاست چیزی میان مایه و کثیف است، یک فعال سیاسی می تواند با انجام دادن حتی هیچ کاری، زندگی بهتری ایجاد کند و در دام خشونت ورزی نیفتد.