سعيد بيابانكي در گفتوگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) با بيان اين كه شعر سعدي نزديكي خاصي با موسيقي سنتي ايراني نشان ميدهد، گفت: زبان سعدي در غزل، به نسبت ديگر شاعران كلاسيك ما، به زبان معيار و محور نزديكتر است. در نتيجه به راحتي با غزل او ارتباط برقرار ميكنيم.
وي با تاكيد بر اين كه منظورش از زبان معيار و محاوره، زبان ترانههاي امروز نيست، افزود: غزل سعدي با زبان به راحتي برخورد ميكند كه اين امر سبب ميشود طيفهاي مختلف، دست كم از نظر زباني با شعرش ارتباط برقرار كنند.
بيابانكي با اشاره به اين كه همين ويژگي در بيان قدما با عنوان "سهل و ممتنع" شناخته ميشد، خاطرنشان كرد: سعدي در غزلش از موضعي بالاتر از انسانها با زبان برخورد ميكند.
وي ادامه داد: غزل او به مرتبهاي از حكمتگونگي رسيده. يعني به جايي كه در آن، شما از موضعي پايينتر به شعر نگاه ميكنيد و شعر بر شما ميبارد و همين موضوع شعر سعدي را به موسيقي ما نزديك كرده است.
بيابانكي با اشاره به تعداد بسيار زيادي از بهترين و موسيقاييترين غزليات سعدي كه توسط آوازخوانان ايراني اجرا شده، يادآور شد: اين ويژگي در شعر مولانا و حافظ نيز هست؛ ولي در شعر شاعراني چون سنايي، عطار و خاقاني كمتر مشاهده ميشود.
وي غزل سعدي را غزلي روان و سيال خواند و افزود: گويي ارتباط غزل سعدي با زمان قطع است. هر گاه بيتي از او ميشنويم، نميدانيم در كدام قرن سروده شده. غزل سعدي متعلق به همه زمانهاست.
بيابانكي به تاج اصفهاني و محمدرضا شجريان اشاره كرد و گفت: اين دو هنرمنداني هستند كه بيشترين اجراهاي آنها به غزليات سعدي اختصاص داشته است.
وي تاكيد كرد: تاج، شعرهاي بسيار حفظ بود و نيز، مشهور بود به مناسبخواني به شيوهاي كه خودش ابداع كرده بود و مختص به سبك اصفهان است. او در اين شيوه، بيش از هر شاعر ديگري، از غزليات سعدي استفاده كرد.
یکشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۸۷ - ۱۱:۰۲
نظر شما