به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کریمان گفت: نه اهل تبلیغ در این رسانه و آن رسانه هستم و نه اهل باند بازی. ادعایی هم ندارم که بگویم شعرم متعلق به فلان سبک است و یا سبک جدیدی ابداع کرده‌ام!

این شاعر توضیح داد: تا به حال وارد چنین فضاهایی نشده‌ام و در شعرهایم بیشتر به محتوا اهمیت داده‌ام تا فرم. شاید در مواردی زبان شعرم امروزی باشد و در جایی کهن به نظر برسد اما من شعرم را سروده‌ام و باقی کار مربوط به منتقدان است.

وی ادامه داد: تمام کارهایی که نیما انجام داده و شعر امروز را نو کرده، منافاتی با سرودن در قالب غزل ندارد. به گمانم غزل قالبی کلی است و می‌توان در زبان‌های نو و کهنه آن را به کار گرفت. این روزها البته اقبال ویژه‌ای به غزل وجود دارد.

شاعر مجموعه شعر «عقب‌گرد عقربه‌ها» افزود: این‌که در عصر حاضر با تکنولوژی‌هایی که وجود دارد مثل حافظ شعر بگوییم درست نیست اما شعر حافظ و هم‌عصرانش و در مجموع شعر کلاسیک فارسی پشتوانه شعر ما محسوب می‌شوند و هر شاعر در وهله نخست باید بتواند به نحوی درست از این پشتوانه‌ها بهره ببرد.

وی گفت: از کودکی به انواع قافیه‌ها، ردیف‌ها، صنایع ادبی و شعرهای زیبا عادت داریم، از این‌رو فکر نمی‌کنم سرودن در قالب غزل هنوز کهنه شده باشد. غزل هنوز کارایی خودش را دارد. البته این بدان معنی نیست که غزل می‌تواند همه جنبه‌های شعر امروز را پوشش دهد. همین طور شعر آزاد و سپید هم نمی‌تواند به همه جنبه‌های شعر امروز بپردازند.

این شاعر جوان افزود: امروز برخی شاعران دیوان شاعران قدیمی را ورق می‌زنند. شعر امروز برگرفته از زندگی امروز است. می‌توان در غزل معاصر از همان تمثیل‌ها و مثلا شمع و گل و پروانه‌ها استفاده کرد به شرط آن‌که غزل نگاهش امروزی باشد.

وی گفت: درباره وجود یک واژه در شعر امروز نمی‌توان حکم داد بلکه باید دید آن واژه در کجای شعر و چگونه نشسته است. ممکن است کلمه باده‌فروش که از ظاهرش به نظر می‌آید قدیمی باشد در شعری به کار گرفته شود و خوش بنشیند و یا واژه به ظاهر عجیب کامیون جای خودش را در شعر باز کند. درباره واژه‌ها نمی‌توان حکم قطعی داد اما این‌که یک کلمه وارد شعر کنیم تا شاهد نوعی هنجار شکنی در شعر باشیم و بگویم شعر مدرن سروده‌ایم، درست نیست.

برگزیده شعر کلاسیک هفتمین دوره جایزه گام اول گفت: آندره ژید می‌گوید: «هنر از آزادی زیاد می‌میرد.» همیشه برای هنر محدودیت‌هایی وجود دارد و ما نباید عجالتا این محدودیت را کنار بگذاریم و برویم سراغ شعر آزاد و سپید؛ در حالی که در غزل همین محدودیت وزن و قافیه که به قولی دست و پاگیر است، شعر را ارتقا می‌دهد. به تعبیری برخی  شاعران بزرگ همین محدودیت را برای تعالی شعر به کار می‌برند. 

علی کریمان، متولد 1364 تهران است. وی در زمستان 1390 نخستین مجموعه شعر خود را با عنوان «عقب گرد عقربه‌ها» از سوی انتشارات فصل پنجم به چاپ رسانده است.