جهانگیریان در گفت و گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در پاسخ به این پرسش که «آیا تاکنون حمایت از کودکان جهان از دغدغه نویسندگان ما بوده‌است؟» گفت:  فکر نمی‌کنم  نویسنده‌ای که مثلا در کلمبیا ، روسیه، ایران یا هر کشور دیگری زندگی می‌کند، دغدغه جهانی بودن داشته باشد. دغدغه هر نویسنده‌ای تقریبا این است که اثرش برگرفته از جامعه خودش باشد. مگر موضوعی انتخاب کند که جهانی باشد؛ مانند محیط زیست که مرز مشخصی ندارد و مشکل جامعه بشری است. حتی مشکلات کودکان کار، کودکان خیابانی و کودکان جنگ در عین جهانی بودن در درجه اول بومی است.

وی افزود: من نمی‌توانم درباره کودکان کار در برزیل بنویسم. این وظیفه نویسندگان آنجاست. البته وجوه مشترکی برای نویسندگان همه کشورها وجود دارد. من نمی‌توانم به طور مشخص بگویم که دغدغه جهانی نوشتن دارم. ولی خواه ناخواه همه کودکان دنیا مسایل و دردها و شادمانی‌هایشان با هم گره خورده است. وقتی جنگی در منطقه‌ای درمی‌گیرد به همه کودکان منطقه آسیب وارد می‌شود، اما در درجه اول کودکان درگیر جنگ آسیب جدی می‌بینند. در غیر این‌صورت طبیعتا نویسنده رو به مستقیم گویی و شعارنویسی می‌آورد که خلاقیت نویسنده تحت‌الشعاع قرار خواهد گرفت.

جهانگیریان همچنین درباره موضوع صلح گفت: دغدغه همه نویسندگان جهان در حوزه کودکان با صلح مرتبط است. چون وقتی آتش جنگی در هر نقطه‌ای برافروخته می‌شود، نخستین قربانیان کودکان هستند. کودکان قدرت تجزیه و تحلیل این را ندارند که وقتی مثلا گفته می‌شود دفاع مقدس که یک بار سیاسی، ایدئولوژیک و انگیزه دفاع و دلایل دیگر دارد تحلیل کنند. کودک نمی‌تواند تشخیص دهد که در جنگ ایران و عراق کدام مقصر بودند و او فقط کاستی‌ها را می‌بیند و لطمه‌ها را احساس می‌کند.

نویسنده کتاب «توران تور» ادامه داد: نویسندگان معماران فرهنگی جامعه‌اند. متاسفانه در ایران به اعماق فراموشی پرت شده‌اند و سهمی در ساخت و ساز فرهنگی از منظر دولتمردان ندارند. من اکنون رمانی برای نوجوانان می‌نویسم که درباره محیط زیست است، اما چه سهمی می‌توانم در مشاوره برای این مورد داشته باشم؟ حتی راهی به اتاق خانم ابتکار که رییس سازمان محیط زیست است ندارم. یا نویسندگان می‌توانند چه سهمی برای تصمیم‌گیری در وزارت کار در مورد کودکان کار داشته باشند؟ حتی از آن‌ها مشاوره هم خواسته نمی‌شود.

وی افزود: باید پدر و مادرها دعوا نکنند. دولت‌ها با هم نجنگند تا بچه‌ها زندگی آرامی داشته باشند.

عباس جهانگیریان متولد 1334 کارشناس ارشد ادبیات نمایشی است.

او پیش‌تر کتاب‌هایی مانند «توران تور» ، «ترکه انار» ، «جنگ که تمام شد بیدارم کن» ، « هامون و دریا» ، «خواب دخترها چپ نیست» و «خانه درختی» و... را برای کودکان و نوجوانان منتشر کرده است.