به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ابراهيم حسن‌‌بيگي در گفت‌وگو با ستاد خبري دومين جشنواره كتاب سال مقاومت بين‌الملل اسلامي (جایزه ادبی شهید آوینی)، اظهار كرد: آثاري كه با موضوع مقاومت و دفاع‌مقدس منتشر و به دبيرخانه جایزه ادبي شهيد آويني ارسال شده‌اند كيفيت و كميّت ضعيفي داشتند و اين مساله نشان مي‌‌دهد كه موضوع مقاومت و پايداري براي نويسندگان اين حوزه قابل توجه نيست.

وي با اشاره به اين‌كه كار در حوزه مقاومت و دفاع ‌مقدس احتياج به سرمايه‌گذاري طولاني‌مدت دارد، افزود: هيچ نويسنده‌اي به صورت خودجوش سراغ اين كار نمي‌رود بلكه بايد تشويق و حمايت از آن‌ها صورت بگيرد و ناشران خصوصي و دولتي با سرمايه‌گذاري كه انجام مي‌دهند بازخورد كار خود را خواهند ديد.

اين نويسنده حوزه كودك ‌و نوجوان گفت:‌ جشنواره ادبي شهيد آويني يك خلاء بود كه حس مي‌شد. روايت فتح به سهم خودش قدم‌هاي مثبتي را در اين راه برداشته است كه باعث تشويق نويسندگان و ناشران خواهد شد. 

این داستان‌نویس گفت: انقلاب در همه عرصه‌ها و بنيان‌هاي اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي تاثير به‌سزايي داشت و دگرگوني‌هايي در هر کدام از اين عرصه‌ها ايجاد كرد. اين اتفاق در حوزه فرهنگ و ادبيات چشمگيرتر بوده است.

وي ادامه داد: انقلاب ساختار فرهنگي را تغيير داد و باعث شد كساني كه تا قبل از انقلاب دست به قلم نشده بودند، دست به قلم ببرند. البته در همان ابتداي انقلاب ما شاهد جنگي ناخواسته بوديم كه اگر اين جنگ نبود ادبياتي را كه مربوط به انقلاب و تغيير و تحول آن دوران بود  نداشتيم؛ به عبارت ديگر وقوع هشت سال دفاع مقدس بسياري از استعدادهاي نويسندگان را به موضوع دفاع مقدس سوق داد.

حسن‌بيگي اظهار کرد: ما در حوزه ادبيات كودك و نوجوان بسيار پيشتازتر از ادبيات بزرگسال بوده‌ايم. ادبيات كودك و نوجوان با سربلندي به فراتر از مرزها رفته و در اين عرصه به موفقيت‌هاي بي‌شماري رسيده است. 

وی با اشاره به ضرورت شکل‌گیری انجمن منتقدان ادبی گفت: نقد هم در معرفی کتاب و گسترش فرهنگ کتابخوانی نقش بسیار مهمی دارد و هم به یک حرکت فرهنگی مثبت، سمت‌وسو می‌دهد تا آن‌جا که با وجود منتقدان خوب، می‌توان به اصلاح و تقویت کاستی‌های متعدد در حوزه کتاب امیدوار بود اما افسوس که بعضی سازمان‌های دولتی دچار روزمرگی شده‌اند و نگرش و دیدگاهشان حزبی و تک‌بُعدی است.

وي عنوان کرد: منتقدان یا به نقدهای ذوقی و جانبدارانه رو می‌آورند یا آن‌قدر به مسایل ساختاری و تکنیکی می‌پردازند که گویی به جای نقد، در پیِ آموزش فنون داستان‌نویسی هستند؛ در حالی که متولیان فرهنگی، نویسندگان و منتقدان باید به فعالیت‌های منسجم و هدفمند در حوزه ادبیات و فرهنگ بپردازند و همانند اهالی سینما و تئاتر به تاسیس انجمنی با عنوان انجمن منتقدان ادبی همت کنند.

نویسنده رمان «محمد» با بیان این‌که نقد در مملکت و جامعه ادبی ما محفلی است، نه مکتوب و علمی گفت: نقد، تشخیص سره از ناسره است اما در جامعه ما نقد تنها به معنی عیب‌جویی کردن است؛ منتقدان به جای آن‌که اثر را داوری کنند و نقاط ضعف و قوت آن را برشمارند، به نقد صاحب اثر می‌پردازند. نقدها سلیقه‌ای و جناحی است و چندان جنبه علمی ندارد. بگذریم از این‌که نویسندگان و شاعران هم هنوز نپذیرفته‌اند که کسی کارشان را نقد کند؛ شاید به این دلیل که همچنان نقد به معنی عیب‌جویی کردن است نه جداکردن سره از ناسره و گفتن خوبی‌ها و بدی‌های یک اثر.