به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، توجه به انتشار کتاب‌های طنز تاریخی مدتی است افزایش یافته است و کتاب‌های طنز تاریخی در ایران، رویکردی متفاوت و نسبتا جدید در آشنایی با تاریخ به‌شمار می‌روند و ممکن است خواننده را به پیگیری مسایل تاریخی و رخدادهای اطرافش علاقه‌مند کنند. کورش علیانی، نویسنده کتاب «همینه» که دربردارنده طنز درباره شخصیت‌های تاریخی پس از دوره مغول در ایران است، می‌گوید: تاریخ خود به اندازه کافی جذاب و مخاطب به آن علاقه‌مند است اما مردم علاقه‌مند به اطلاع از رخدادهایی هستند که در طول تاریخ ایران اتفاق افتاده‌اند و به همین دلیل، طنز تاریخی جذابیتی ویژه‌ در بیان مسایل تاریخی دارد.


این طنزنویس افزود: آثار تاریخی همیشه با اقبال خوانندگان مواجه بوده‌ و کتاب‌های ذبیح‌الله منصوری شاهدی بر این مدعاست. میزان فروش و خوانده شدن این دسته کتاب‌ها از سوی مردم نشان از علاقه آن‌ها به حوزه تاریخ دارد. جذابیت چنین کتاب‌هایی بسیار زیاد است و مخاطب خودبه‌خود به سراغ آن‌ها می‌رود، اما طنز تاریخی به مقبولیت اثر کمک بسیاری می‌کند.

وی در پاسخ به این مساله که برای نوشتن طنز بهتر نیست کتاب‌های مستند و منابع تاریخی مرجع مطالعه شوند،‌ گفت: نه لزوما، می‌توان به کتاب‌هایی مانند اثر پیرنیا، کسروی و مانند آن مراجعه کرد اما نویسندگان آن‌ها اغلب با سوگیری‌ها و ایدئولوژی‌هایی که به آن‌ها پایبند بودند، مطالب‌شان را نوشته‌اند. بنابراین، خواننده یا نویسنده‌ای که بر اساس چنین کتاب‌هایی قرار است مطلب دیگری را بنویسد، ابتدا باید دیدگاه و نگاه خود را در برابر ایدئولوژی صاحب اثر مشخص کند. برای نوشتن کتابی مانند «همینه» نیز همین روش را اتخاذ کردم.

این نویسنده با اشاره به منابع تاریخی که مطالعه کرده است، توضیح داد: کتاب «تاریخ ایران» به‌قلم حسن پیرنیا و عباس اقبال آشتیانی از اصلی‌ترین منابع برای نوشتن کتابم بود و «همینه» را با الهام از کتاب «چنین کنند بزرگان» اثر «ویل کاپی» با ترجمه نجف دریابندری به رشته تحریر درآوردم. از سوی دیگر کتاب‌های پراکنده دیگری که مطالعه کرده بودم مانند «فاجعه قرن یا کشته شدن شیخ فضل‌الله نوری در ملأعام» نوشته جواد بهمنی، همچنین کتاب‌‌های تاریخ دوره دبیرستان نیز از منابع تاریخی هستند که اطلاعاتم بر پایه آن‌ها شکل گرفته است. برای نوشتن کتاب طنز به‌ویژه درباره تاریخ ایران مسایل بسیاری وجود دارد که از جذابیت لازم برخوردارند.

علیانی به تاریخ قاجار، به‌ویژه ناصرالدین‌شاه اشاره کرد و گفت: در نوشتن طنز تاریخی در کتاب «همینه» گاه نیاز به پیدا کردن سوژه نبود و پادشاه یا مسایلی که اتفاق افتاده، خودبه‌خود حالتی طنزگونه داشتند. برای نوشتن طنز نیاز به زبان ویژه‌ای نیست، اما تاریخ سبک خاصی به متن می‌دهد و با به‌کار بردن تکنیک‌هایی می‌توان متنی به شیوه طنز تاریخی نوشت.

نویسنده کتاب «ولگردی در کوچه‌های زبان» در پاسخ به این‌که آیا قصد انتشار کتاب‌های بیشتری در حوزه تاریخ به زبان طنز را دارید، اظهار کرد: برای نوشتن طنز تاریخی تلاش بسیاری کردم تا به روایت و بیان تاریخی پایبند باشم، اما ترجیح می‌دهم در این حوزه، فعلا اثری دیگر را منتشر نکنم.

کورش علیانی، متولد 1350، فارغ‌التحصیل رشته ریاضی و دانشجوی کارشناسی‌ارشد رشته زبانشناسی است. وی کتاب‌هایی چون «همینه»، «یادداشت‌های پای پنجره»، «ولگردی در کوچه‌های زبان»، «روزگاران، کتاب خاطرات» و «باران خلاف نیست» را به چاپ رسانده است.