به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، پورمحسن گفت: شعرهای من تاحدودی بر آمده از زندگی روزمره مردم و نگاهی است که در جهان وجود دارد. من نسبت به جهان معاصر معترضم و معتقدم رئالیسمی وجود ندارد که بتوان به آن معتقد بود.

وی ادامه داد: در جهان امروز واقعیت وجود دارد و واقعیت‌های آن باید منهدم شود. اگر قرار است تمدن، ما را به چنین جهانی بکشاند، همان بهتر که به دوران بربریت برسیم. من در شعرهای مجموعه «روز انگشت» به چنین گفته‌ها و واقعیت‌هایی اعتراف کرده‌ام.

این شاعر افزود: شعر من بیشتر به مضحکه شبیه است و دنیا را به مضحکه کشیده‌ام.

شاعر «من می‌خواهم خودم را تصادف کنم خانم پرستار»، توضیح داد: هیچ تعمدی نداشته‌ام که شعرهایم کوتاه باشد. اغلب شعرهای مجموعه‌های قبلی‌ام بین 15 تا 20 سطر بود، اما در این مجموعه شعرهای پنج سطری هم دیده می‌شود. من تصمیم خاصی در کوتاه و بلند بودن شعرها نداشته‌ام؛ بلکه خواسته‌ام کوتاه‌ترین راه ممکن را برای ضربه زدن به این جهان برگزینم.

وی گفت: به هیچ عنوان جهان معاصر را قبول ندارم. واقعیت‌های موجود جهان امروز، جنگ است؛ جنگ در عراق و سوریه و ناآرامی در مصر. زندگی سراسر دروغ شده و چیزی نیست که بتوان دل خود را به آن خوش کرد.

شاعر «تانگو تک نفره» افزود: من شاعرم و هیچ نسخه‌ای برای بهبود اوضاع جهان امروز ندارم. حتی این‌که می‌گویم باید به دوران بربریت برگردیم نوعی شوخی است.

شاعر «هفت‌ها» در این باره که خود را وامدار کدام شاعر می‌داند، افزود: خیلی‌ها حاضرند از بانک وام بگیرند، اما نگویند که خود را وامدار چه شاعرانی می‌دانند. من خود را وامدار همه شاعرانی می‌دانم که از آن‌ها شعر خوانده‌ام یا دیگرانی که شعرشان را برایم خوانده‌اند. من وامدار طیف وسیعی از شاعران هستم که از این میان می‌توان عباس صفاری، یدالله رویایی و در دوره‌های گذشته فروغ و شاملو را نام ببرم. به اعتقاد من بهزاد زرین‌پور شاعر خوبی است. شعرهای بیژن الهی، بیژن جلالی و رضا براهنی هم روی من تأثیر گذاشته‌اند. همچنین از میان شاعران خارجی کارهای آلن کینگزبرگ و سیلویا پلات را دوست دارم.

وی گفت: بعضی می‌گویند که شعر ترجمه ناپذیر است، اما به این معنا نیست که نخواهیم هیچ شعری را ترجمه کنیم. اگر شاعری که کارش درخشان است، شعری را ترجمه کند، حتی ممکن است بهتر از زبان اولی در شعر شود. البته هیچ کدام از این حرف‌ها به کتاب ارزش نمی دهند اما در مجموع معتقدم «روز انگشت» قابل ترجمه است.

مجتبی پورمحسن متولد رشت و روزنامه‌نگار است. از او تاکنون مجموعه شعرهای «من می‌خواهم خودم را تصادف کنم خانم پرستار»، «هفت‌ها» و «تانگو تک نفره» منتشر شده است. 

«روز انگشت» که شامل 45 قطعه شعر سپید است، امسال از سوی نشر زاوش با شمارگان هزار و 200 نسخه و با قیمت پنج هزار تومان منتشر شده است.