نظرآهاري در پاسخ به اين پرسش كه «به اعتقاد شما چه اولويت‌هاي اجرايي در حوزه فرهنگ و ادب وجود دارد؟» به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، گفت: با توجه به اخبار رسیده این روزها درباره بيمه نويسندگان و هنرمندان، گمان مي‌كنم كه اين موضوع يكي از نخستين مطالبات نويسندگان، شاعران و در مجموع اهالي قلم باشد. اين مساله سبب خواهد شد كه اين قشر از جامعه بيش از پيش درگير مشكلات معيشتي شوند.

این نویسنده کودک ادامه داد: مساله ديگري كه بايد مورد توجه قرار داد، بحث تشکیل صنف نویسندگان و شاعران است. شگفت‌زده می‌شوم وقتی می‌بینم  هنر نوپایی مثل سینما که در ایران و جهان سابقه چندانی ندارد، از صنف و صنف‌هایی بهره‌مند می‌شوند و مطالباتشان را از طریق این صنف‌ها پیگیری می‌کنند. اما متاسفانه آن‌چه هنر ملی ما محسوب می‌شود و از سابقه هزار ساله برخوردار است، صنفی در این کشور ندارد.
 
نظرآهاری تاکید کرد:یکی از درخواست‌های نخست نویسندگان، فارغ از این‌که به چه جناح و گروهی تعلق داشته باشند، تشکیل صنف نویسندگان و شاعران است.

این نویسنده با اشاره به بحث حق کپی رایت ادامه داد: مساله دیگري که سال‌ها در آن کوتاهی کرده‌ایم و باید به آن رسیدگی شود، بحث پیوستن به حق کپی رایت جهانی است. در واقع اين مساله نوعی بی‌حرمتی در جامعه جهانی را برای ما به‌وجود می‌آورد. تا آن‌جایی که در خارج از کشور با نگاه سارقان فرهنگی به ما نگریسته می‌شود. این موضوع برای شان یک کشور اسلامی زیبا نیست و نه تنها مباحث حقوقی آن، بلکه مباحث شرعی و اخلاقی آن برای یک کشور اسلامی نازیبا است.

نظرآهاری افزود: بنابراین فکر می‌کنم  حتی اگر نمي‌توانيم به حق کپی رایت جهانی بپیونديم، مي‌شود به شکل محدود و در حوزه ادبیات آن را اجرایی کنیم، چراکه بی‌توجهی به این مساله، سبب شده  بحث سرقت‌های ادبی، به رفتارهای نهادینه در جامعه ایرانی بدل شود چون هیچ قانوني وجود ندارد که که با این مساله مخالفت داشته باشد. البته وزارت ارشاد هم کمتر نظارتی بر این‌گونه کتاب‌ها و رفتارها، چه در حوزه ادبیات و چه در حوزه هنر و موسیقی دارد.

وی درباره موضوع ممیزی نیز گفت: از سوی دیگر، ما همیشه ممیزی را فقط ناظر بر محتوا و فارغ از این‌که مطلب از کجا برداشته می‌شود، می‌دانیم. ما در مقام نویسندگان و شاعران انتظار داریم  وزارت ارشاد حامی نویسندگان در این حوزه باشد و حداقل جستجو کند که مطالب از کجا برداشته می‌شود تا ما دچار سرقت‌های ادبی و ترجمه‌های مکرر از یک اثر نباشیم.

این شاعر و نویسنده کودک افزود: به نظر من، به اين دلیل كه وزارت ارشاد بر هیچ قراردادی که بین ناشر و نویسنده بسته می‌شود، نظارتی ندارد، ممکن است یک اثر از جایی برداشته شده باشد و با تغییری دوباره به چاپ برسد. در صورتی که با اجرای برنامه‌های نرم‌افزاری می‌شود جلو این پدیده‌ها را گرفت و جامعه را اخلاقمندتر کرد و در نتیجه به برآورده کردن حقوق مولفان و پدیدآورندگان اصلی آثار ياري رساند.

وی با بیان این‌که حضور ایران در جوامع بین‌المللی از نكات ديگر قابل تامل است، ادامه داد: سال‌هاست که نگاه جهان به ادبیات معاصر ایران، نگاه مثبتی نیست و متاسفانه ادبيات معاصر ما در جهان ناشناس مانده. گمان آن‌ها اغلب این است که بعد از قرن هفتم و هشتم، هیچ شاعری در ایران متولد نشده است. 

نظرآهاری افزود: گمان می‌کنم یکی دیگر از کارهای دولت جدید مي‌تواند همت بیشتر در ترجمه آثار ایرانی به زبان‌های مختلف و معرفی آن به جهان باشد.

وی تعامل با جهان را از ضروریات حوزه فرهنگ دانست و گفت: ما بايد به بحث نمایشگاه‌ها و حضور پربارتر ایرانیان در آن‌ها توجه کنیم تا نقش ما از نقش سمبلیک فراتر رود و به گونه‌ای رفتار کنیم که جهان ترغیب شودآثار ایرانی را خریداری کند و این اتفاق رخ نمی‌دهد مگر این‌که بحث کپی رایت را رعایت کنیم و اجازه دهیم که دیگران هم آثار ما را خریداری کنند. در این صورت ما هم آثار دیگران را خریداری می‌کنیم، نه این‌که بی‌اجازه و با پایمال کردن حقوق هنرمند به انتشار آثار ترجمه‌اي بپردازيم. شاید ظاهرا رعایت کپی در کوتاه مدت به ضرر ناشران باشد، اما در دراز مدت به نفع ناشر، نویسنده و تولید داخلی خواهد بود. 

عرفان نظرآهاري، نویسنده و شاعر کودکان و نوجوانان و فارغ‌التحصيل رشته ادبیات انگلیسی در مقطع كارشناسي است. وی مدرک دکترای خود را در رشته‌هاي زبان و ادبیات فارسی دريافت كرده است.

«راز مرواریدهای شهرزاد»، «در سینه‌ات نهنگی می‌تپد»، «پیامبری از کنار خانه‌ي ما رد شد»، «لیلی نام تمام دختران زمین است»، «جوانمرد نام ديگر تو»، «من هشتمین آن هفت نفرم»، «پرنده ماهی» و «پشت کوچه‌های ابر» از آثار اين نويسنده در حوزه‌ كودك و نوجوان است.