مهدی تجر از سربازانی بود که در غرب کشور، طی عملیاتی به اسارت نیروهای عراقی درآمد. وی در هنگام اسارت مجروح بود و با آنکه پس از اسارت به بیمارستان اردوگاه منتقل شد، هر دو پای خود را از دست داد.
وی درباره نحوه نگارش کتاب «ما همه سرباز بودیم» توضیح داد: داستان کتاب از زاویه «من راوی» روایت شده است و مهمترین ویژگی آن ماجرای به اسارت در آمدنم است. فقط من در میان همرزمان شهیدم با وجود مجروحیت زنده بودم. 24 ساعت را به تنهایی در کانالی سپری کردم تا آنکه از سوی عراقیها به اسارت درآمدم.
تجر از این نکته که عراقیها به او تیر خلاص شلیک نکرده بودند به عنوان یک معجزه یاد کرد و ادامه داد: گمان میکنم که اسارت نقطهای طلایی در زندگی من بود و اگر فقط جانباز میشدم، شاهد تحولی که اکنون در زندگیام رخ داده است، نبودم.
وی با اشاره به سه سال اسارتش به عنوان مفقودالاثر در عراق گفت: اتفاقهای ناگواری در هنگام اسارت رخ میداد، که این گونه خاطراتِ «ما همه سرباز بودیم» برای مخاطبان جذاب است.
این سرباز دوران دفاع مقدس از مرحوم، داوود بختیاری به عنوان بازنویس خاطراتش نام برد و تصریح کرد: نام این کتاب بنا بر پیشنهاد مرتضی سرهنگی انتخاب شد. «ماهمه سرباز بودیم» در 400 صفحه و در چاپ نخست، مصور (تصاویری از دوران اسارت مهدی تجر) منتشر شده بود، اما در چاپهای بعدی تصاویر کتاب حذف شدند که امیدوارم با توجه به تاثیر این تصاویر در جذابیت بیشتر کتاب، در چاپ چهارم این اثر همراه با تصاویرش منتشر شود.
نظر شما