خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- دیوید کان در سال 2010 به عنوان بهترین نویسنده ورزشی انگلیس معرفی شد و قبل از آن هم سه بار از سوی فدراسیون دوستاران فوتبال بریتانیا به این مقام دست یافته است. وی در این کتاب به نقش صاحبان متمول این باشگاه در موفقیت‌ اخیر و شکست‌های تیم منچستر سیتی به ویژه در رقابت‌های اروپایی اشاره کرده است.
 
منچسترسیتی تیم دوم شهر منچستر محسوب می‌شود که هرگز افتخارات تیم همشهری خود منچستر یونایتد را به دست نیاورده است. این تیم قبل از قهرمانی اتفاقی آنان در سال 2012، آخرین بار در سال 1968 به قهرمانی جام قهرمانی باشگاه‌های انگلیس دست یافت که از قضا در همان سال قرمزپوشان همشهری‌شان برای اولین بار جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا را از آن خود کردند که در نتیجه قهرمانی آنان زیر سایه رقبانشان قرار گرفت. 

منچسترسیتی طی چندین دهه همیشه زیر سلطه شیاطین سرخ به‌سر برده و هیچ وقت نتوانسته بود افتخارات همشهری قرمزپوش خود را که از سال 1986 تا 2013 نزدیک به پنجاه جام قهرمانی از میادین مختلف چون دو جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا را به چنگ آورده بود به دست آورد و همیشه زیر سایه آنان قرار داشت.
 
دیوید کان در کتاب «مافوق ثروتمندان» درباره خرید منچستر سیتی از سوی « منصور بن زاید آل نهیان» نوشته است. این شیخ عرب که یکی از ثروتمندان بزرگ شهر دبی است با در اختیار گرفتن این باشگاه خواهان به‌وجود آوردن تغییر و تحولات زیادی در این تیم شد و به همین دلیل وقتی مارک هیوز، مربی ولزی آنان نتوانست با این تیم به افتخارات مورد نظر دست یابد، او را از کار برکنار کرد و روبرتو مانچینی، مربی ایتالیایی را که با اینترمیلان به افتخارات زیادی از جمله سه جام قهرمانی در کالچیو دست یافته بود جایگزین وی کرد؛ کسی را که با منچسترسیتی در سال 2011 به جام حذفی و در سال 2012 به جام قهرمانی باشگاه‌های انگلیس دست یافت. هر چند فصل گذشته در فینال جام حذفی جام باشگاه‌های انگلیس در نهایت ناباوری در برابر تیم سقوط کرده ویگان تن به شکست داد و با این نتیجه در خروجی به وی نشان داده شد و مدیران باشگاه مانوئل پلگرینی شیلیایی را جایگزین او کردند.

شکست‌های چند سال اخیر منچستر سیتی در همان دور اول جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا به‌ویژه در نخستین بازی آنان در 14 ماه سپتامبر سال 2011 در برابر فنرباغچه ترکیه آن‌قدر برای مدیران این باشگاه در آن روز خاکستری ابری گران تمام شد که هرگز نتوانستند آن را بپذیرند. این وضعیت برای مدیران و تماشاگران آنان زمانی دردناک‌تر بود که منچستر یونایتد، رقیب دیرینشان در میادین مختلف به پیروزی‌های زیادی دست می‌یافت. 

در این کتاب اشاره‌ای هم به سقوط هواپیمای اعضای تیم منچستر یونایتد در سال 1958 در حومه شهر مونیخ به هنگام بازگشت از یوگسلاوی شده است که نویسنده آن‌را فاجعه‌ای بزرگ برای فوتبال شهر منچستر توصیف کرد. وی در این اثر از کسانی یاد کرده که طی این 10 سال آن‌قدر روی فوتبال این شهر کار کرده‌اند که در سال 1968 منچستر یونایتد در جام قهرمانی قاره و منچستر سیتی در جام قهرمانی باشگاه‌های انگلیس به مقام قهرمانی دست یافت. کان این موفقیت را نشان از لیاقت و ارزشمندی کار فوتبال پایه در این شهر بیان کرده است چرا که منچسترسیتی طی سال‌های 1968 تا 1970 به تمام افتخارات موجود در فوتبال بریتانیا دست یافت و در سال 1970 نیز جام حذفی باشگاه‌های اروپا را از آن خود کرد. وی اوج قدرت‌نمایی منچستر سیتی را در دهه 70 هزاره دوم میلادی توصیف کرده است. 

کان بعد از اشاره به این دوران طلایی به ماه آگوست سال 2008 اشاره کرده است که خانواده شیخ منصور باشگاه را خریداری و طی پنج سال گذشته رقمی بیشتر از یک میلیارد پوند هزینه برای خدمت گرفتن بهترین بازیکنان اروپایی صرف کرده است تا آنان را به ورزشگاه اتحاد فراخوانند و حتی ورزشگاه «مین رود» را که در سال 2002 برای بازی‌های کشورهای مشترک‌المنافع بازسازی شده بود تجهیز کرد و بر حجم و تعداد سکوهای آن افزود تا بدل به ورزشگاهی با 48 هزار تماشاگر شود. این ثروتمند مجدداً با بازسازی این ورزشگاه گنجایش آن‌را به 78 هزار نفر افزایش داد. 

وقتی شیخ منصور باشگاه منچسترسیتی را خریداری کرد، در اولین مصاحبه‌اش گفت: ما می‌دانیم که قرار گرفتن در جمع چهار تیم برتر فوتبال انگلیس و خارج کردن انحصاری آن از دست منچستر یونایتد، چلسی، لیورپول و آرسنال کار بسیار سختی است، ولی ما می‌خواهیم سنت‌شکنی کنیم و دست به اقدامی بزرگ بزنیم. 

در Richer Than God آورده شده که چگونه این اتفاق صورت گرفت و منچستر سیتی جای لیورپول را در خطه انحصاری آن چهار تیم قبلی گرفت.
شیخ منصور در اولین اقدام خود برای خرید بازیکنان جدید، «روبینهو»ی برزیلی را با رقمی معادل 5/32 میلیون پوند به خدمت گرفت و در همان سال اول رقمی معادل 452 میلیون پوند صرف به‌خدمت‌گیری بیست و دو بازیکن جدید کرد که متوسط پرداختی به آنان 22 میلیون پوند بود؛ برای مثال کافی‌ است به حقوق هفتگی کارلوس ته‌وز با رقمی معادل 198 هزار پوند در هفته اشاره کنیم که از منچستر یونایتد جدا و راهی این تیم شد. 

پرداخت چنین پول‌هایی وسوسه‌ای بزرگ برای تمام بازیکنان حاضر در لیگ برتر محسوب می‌شد آن‌چنان تمرکز بازیکنان تمام تیم‌های دیگر را به هم زد و حتی باعث اعتراض «تاکیشی شینا واترا» نخست‌وزیر سابق هایتی به دلیل رعایت نکردن حقوق تمام بازیکنان فوتبال جهان توسط مدیران باشگاه منچسترسیتی شد. با تمام این حرف‌ها، باشگاه منچستر سیتی در پایان فصل به جایگاهی بهتر از مقام نهمی جدول رده‌بندی لیگ دست نیافت. 

اما این ناکافی در سال 2011 با پیروزی در فینال جام حذفی جبران شد و این اولین افتخار پس از سه دهه یعنی زمانی که منچسترسیتی آخرین بار جام اتحادیه باشگاه‌های انگلیس را در سال 1976 به دست آورده و در جدول رده‌بندی جام قهرمانی نیز بعد از منچستر یونایتد و چلسی در مقام سوم قرار گرفت، محقق شد و سال بعد از آن هم منچسترسیتی بعد از 44 سال به مقام قهرمانی جام باشگاه‌های انگلیس رسید و شیخ منصور به مرور به آرزوهایش دست یافت و حالا هم با تیمی بزرگ، خود را برای رسیدن به مراحل پایانی جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا آماده می‌کند؛ جامی که هفته قبل قرعه‌کشی شد وطبق آن منچسترسیتی با تیم‌های بایرن مونیخ، زسکا مسکو و ویکتوریا پالزن در یک گروه قرار گرفته است.
 
حال باید دید که آیا شیخ منصور در پایان فصل فوتبال 2014 ـ 2013 به آرزوهای پنج ساله خود خواهد رسید یا این‌که در آغاز فصلی دیگر همه چیز را به دست تغییر و تحول می‌سپارد و در انتظار وضعیتی تازه خواهد نشست.