اقتصاد یک فرهنگ
ری (1998) بر تجاری‌سازی نواحی غیرشهری و زوایای فرهنگی آنها برای شکل‌گیری «اقتصاد فرهنگی» اشاره دارد که شامل راهبردهایی برای تبدیل فرهنگ محلی به منابع یا «سرمایه‌ای» سودمند برای بهره‌برداری می‌باشد، به گفته وی این دانش چیزی نیست جز «روش‌های انجام کارها و روش‌هایی درک هستی» که با نمادهای فرهنگی متعددی شناخته می‌شود. این نمادهای فرهنگی شامل غذاهای سنتی، موسیقی، هنر، فرهنگ قومی (فولکلور)، مناظر و معماری محلی و تاریخ می‌باشد. این دانش و نشانه‌های فرهنگی، تحت تأثیر گردشگری فرهنگی ماهیت پیدا کرده و تجاری می‌شوند. بدین‌ترتیب، از آنجا که اشکال جدید گردشگری در مناطق دورافتاده قدیمی و جوامع روستایی رواج می‌یابد، فرهنگ محلی دستخوش نفوذ، آشفتگی و تغییر قرار می‌گیرد. تقریباً اکثر محققان با این نظریه که یکی از ویژگی‌های اساسی در جامعه که، رابطه متغیر بین فرهنگ و اقتصاد است، مخالفتی ندارند. عموماً تغییرات اجتماعی، حاصل روابط اجتماعی متناقض و ناسازگار است. این تضادها و ناسازگاری‌ها اغلب در جایی که تقابل میان ارزشهای فرهنگی و اقتصادی، هم در روند برنامه‌ریزی توسعه گردشگری و هم در کنش متقابل بین میزبان و گردشگر وجود دارد، خود را نشان می‌دهد.
صفحه 162/ توسعه گردشگری روستایی/ ای. واندا جورج، هدر مایر و دانلد جی. رید/ ترجمه دکتر محمدرضا رضوانی، مهدی رمضان‌زاده لسبویی و محمدامین خراسانی/انتشارات مهکامه/ چاپ اول/ سال1391/ 328 صفحه/ 10500 تومان
دوشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۲ - ۱۸:۰۰
نظر شما