تصریح اولویت‌ها
در این مرحله دستورات لازم جهت شروع کار، طبق لیست داده می‌شود. مشخص می‌شود که خانواده دوست دارند کدام‌یک از مشکلاتشان در اولین، دومین و به این ترتیب در اولویت‌های بعدی قرار بگیرد. درمانگر به تصریح مشکلات مشخص شده و اهداف درمانی پرداخته و از خانواده می‌خواهد که مشکلاتشان را اولویت بندی کنند. ما ترجیح می‌دهیم اولویت‌هایی را که خود خانواده مشخص کرده است، اجرا کنیم. زیرا دادن این فرصت به خانواده که خودشان لیست اولویت‌هایشان را مشخص کنند، باعث تقویت فرضیه‌ی اصلی رویکرد ما یعنی مسئولیت پذیری بیش‌تر اعضای خانواده برای انجام فعالیت‌های درمانی می‌شود. اگر خانواده نتواند اولویت‌ها را مشخص کنند یا مشکلاتی که درمانگر احساس می‌کند نیاز به درمان فوری دارند را نادیده بگیرند، درمانگر باید در تغییر لیست اولویت‌ها دخالت کند. مواردی از مشکلات اورژانسی که نیاز به عکس العمل فوری دارند عبارتند از: احتمال خودکشی، الکلیسم، بی اشتهایی عصبی، سوء استفده یا پرخاشگری فیزیکی.
صفحه 93/ارزیای و درمان خانواده‌ها(رویکرد مک‌مستر)/ کریستن ریان، ناتن اپستین، گابور کیتنر، ایوان میلر، دو آن بیشاپ/ترجمه دکتر فاطمه بهرامی،دکتر روناک عشقی، دکتر مجید غفاری، دکتر مهناز جوکار، دکتر مسعود دیاریان، دکتر ناصر یوسفی/ انتشارات کتاب ارجمند/ چاپ اول/ سال1391/368 صفحه/18500تومان
پنجشنبه ۲۰ تیر ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما