به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از سالن، نیل گیمن نویسنده پرفروش پس از هشت سال نخستین کتابی را که برای بزرگسالان نوشته منتشر کرد.

این رمان که 24 ژوئن (10 روز پیش) منتشر شده، با استقبال منتقدان روبه رو شده و نقدهای متعددی بر آن نوشته شده است.

این نویسنده مشهور در این کتاب تا اعماق خاطرات کودکی غوطه ور می شود و در کابوس های شبانه به خود می آید و در چارچوب یک کتاب تقریبا علمی تخیلی، داستان بی‌خوابی شبانه یک پسر بچه تنها را باز می گوید.

گیمن که در بیشتر آثارش به پسربچه ها و تلاششان برای پیوند با زندگی می پردازد، از این میان کتاب هایی چون «کرولاین» و «کتاب گورستان» را با همین مفهوم برای کودکان و نوجوانان منتشر کرده است.

تا پیش از انتشار «اقیانوس در پایان راه» آخرین رمان او برای بزرگسالان رمان «پسران آنانسی» بود که سال 2005 منتشر شده بود و داستان رابطه یک پدر و مادر را بیان می کرد.

گیمن در رمان جدیدش نیز همین مفاهیم را دنبال می کند و با تحرکی بیشتر، از زبان راوی اول شخص از تجربیات یک پسر بچه هفت ساله که تا انتهای داستان نام او را نمی فهمیم سخن می گوید. اما ابتدا و انتهای این داستان از زبان راوی در بزرگسالی نقل می شود و راوی که حالا مردی پخته است، در انگلستان در مراسم تدفین خانواده اش حضور دارد.

ما بتدریج می فهمیم که او اکنون ازدواج کرده، و فرزندانش بزرگ شده اند. هر چند در داستان به وضوح بیان نمی شود، اما او آسیب هایی از رفتارهای پدرش دیده که در شخصیت خود او هنوز می توان ردپایش را مشاهده کرد. او در میانسالی نیز از ورای عدسی توهمی هر چند رنگ باخته، اما موجود، جاافتاده و باورپذیر به زندگی نگاه می کند و با دیدگاهی ناب و بلورین و شیرین رنج های کودکی اش را مرور می کند. همین دیدگاه است که ایجاد پیوند بین آن پسرک رنجور را با این مرد جاافتاده پا به سن گذاشته دشوار می کند.

این رمان نیز مثل دیگر رمان های گیمن، به نوعی قصه پریان است، کتابی که با اسطوره مردم پسند در آمیخته و مثل دیگر کارهایش هویتی پر و پیمانه که معرف آثار نویسنده است، دارد.

در «اقیانوس در پایان راه» از لحظه ‌ای که مردی که همسایه خانواده پسر است اتومبیل آن ‌ها را می‌دزدد و با آن به زندگی اش خاتمه می دهد، نیروهایی در زندگی پسرک بیدار می شوند که در همه چهل سال اخیر او را رها نکرده اند.

این کتاب که به نوعی یک زندگینامه خودنوشت خیلی پرقدرت از زبان راوی محسوب می شود، به گفته گیمن یادآور لحظاتی از زندگی خود اوست و به جز ماجرای خودکشی که در زندگی او رخ نداده، همه ترس ها و نگرانی ها را خود او تجربه کرده است. صحنه ای که از جشن تولد راوی بیان می شود و کیک تولدی که به شکل کتاب درست شده و بدون حضور همکلاسی های وی برگزار می شود و تنها خواهر کوچک و گربه خانواده مهم ترین میهمانانش هستند، یادآور زندگی بچه ای است که باید به تنهایی در این مسیر پیش برود.

استفاده از شخصیت ها و صحنه های نمادین، به این کتاب وجهه ای اسطوره ای می دهد ، اما اسطوره هایی که با زندگی واقعی پیوندی تنگاتنگ دارند و در عین حال شگفت انگیز هستند.

به گفته منتقدان این کتاب به نوعی یادآور شخصیت رمان های مطرح دوره نوجوانی گیمن چون «مری پاپینز» از کتاب های پی.ال. تراورس و «نارنیا» و «آلیس در سرزمین عجایب» است.

این نویسنده 51 ساله انگلیسی که بیش از همه در ژانر علمی-تخیلی و خیال ‌پردازانه، می نویسد در آمریکا زندگی می کند. او مدال کارنگی و نیوبری را در سال 2010 برای «کتاب گورستان» از آن خود کرد که داستان پسری است که در گورستان و در کنار ارواح می خوابد. وی جوایز دیگری را هم در کارنامه اش دارد که شامل جایزه هوگو، نبولا، برام استوکر و وورلد فانتزی می شود.

«اقیانوس در آخر راه» قرار بود با عنوان «اقیانوس لتی همپ استاک» منتشر شود و گیمن معتقد است این کتاب، کتابی واقعی است که خوب یا بد بودنش بر عهده خوانندگان آن است.