رابطه‌ی میان اقتصاد اثباتی و دستوری
سردرگمی میان اقتصاد اثباتی و دستوری تا حدودی اجتناب‌ناپذیر است. موضوع اصلی علم اقتصاد تقریباً از سوی هر شخصی براساس میزان اهمیتی که برای او دارد، و با توجه به دامنه‌ی تجربیات وی شایستگی‌های خود او مورد ملاحظه قرار می‌گیرد؛ و این نکته مباحثات جدی مداوم و ممتدی را موجب شده و گاه و بیگاه موضوع وضع قوانینی نیز برای علم اقتصاد شده است. «متخصصان» خویش خوانده، با بیان‌هایی متفاوت در این باره صحبت کرده‌اند، و این در حالی است که به سختی می‌توان تمام ایشان را بی‌غرض فرض کرد؛ چرا که در هر موضوعی، وقتی مساله ای تا این حد اهمیت دارد، دیدگاه"کارشناسان"را نمی‌توان تنها با این باور که این"کارسناسان" کاملا بی‌غرض بوده و حتی با یکدیگر کاملاً متفق‌القول هستند پذیرفت. به نظر می‌رسد نتایج اقتصاد اثباتی، به شکلی بلافصل با مسائل مهم اقتصاد دستوری، یعنی این که چه کاری باید انجام شود و چگونه هر هدف مفروضی را می‌توان محقق نمود، در ارتباطند. لیمن و متخصصانی نظیر او، به ناچار وسوسه شدند که نتایج اقتصاد اثباتی را شکل داده و با تعصبات سرسختانه‌ی خود در اقتصاد دستوری وفق دهند، و نتایج اقتصاد اثباتی را اگر دلالات دستوری‌شان ـ یا آنچه او دلالات دستوری‌شان می‌خواند ـ را با تضاد با تعصبات دستوری خویش می‌دیدند، رد کنند.
صفحات 246 و 247/ فلسفه اقتصاد مروری بر ادبیات (جلد اول)/ دانیل ام. هاوسمن/ ترجمه سیدحسین رضوی‌پور/ انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 488 صفحه/ 14500 تومان
دوشنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما