به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کمیسیون ملی یونسکو در سی‌امین اجلاس کنفرانس عمومی خود که در سال ۱۹۹۹ برگزار شد، به اتفاق آرا، روز ۲۱ مارس برابر با نوروز باستانی هر سال را به عنوان روز جهانی شعر اعلام کرد و هر سال این روز را گرامی می‌دارد.

هدف از این اقدام حمایت از تنوع زبانی از طریق بیان شعری و همچنین حفظ زبان‌های در خطر است. یونسکو از کلیه کشورهای عضو، نهادهای دولتی و غیردولتی، شهرداری‌ها، مدارس، انجمن‌ها، موزه‌ها و ناشران خواسته است تا فعالیت‌هایی را به مناسبت این روز پیش‌بینی و اجرا کنند.

مطالعات یونسکو درباره وضعیت شعر نشان می‌دهد که با وجود تکثر و تنوع فعالیت‌های شعری و افزایش تعداد شاعران و توجه ملت‌ها و جوامع به حفظ سنت‌ها و بیان شفاهی، هنوز شعر به عنوان یک موضوع اصیل بیان فرهنگی و هنری در رسانه‌ها و نظام‌های آموزشی جایگاه واقعی خود را نیافته است. 

به بهانه این روز با مرتضی کاخی، شاعر و پژوهشگر، گفت‌و‌گویی داشتیم. این شاعر به «ایبنا» گفت: از میان 10 شاعر بزرگ جهان، بی‌شک پنج شاعر ایرانی هستند و هیچ کشوری به اندازه ایران در شعر یا نامگذاری روزی به نام روز جهانی شعر نمی‌تواند سهم داشته باشد. مولانا، خیام، سعدی یا حافظ در جهان شناخته شده‌اند و سروده‌های آن‌ها بارها به دیگر زبان‌ها ترجمه و منتشر شده است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر نخستین روز بهار، یا همان نوروز ما ایرانیان معتبرترین روز فرهنگی در جهان است که از سوی یونسکو نیز پذیرفته شده است و همچنین اگر به شعر به عنوان هنر ملی توجه شود، بی‌شک بیش از سایر رشته‌های هنری اثرگذار است و برهمین اساس ایرانیان را با شعر آنان در جهان می‌شناسند.

این شاعر تاکید کرد: از همین رو وظیفه سنگین‌تری بر دوش ما حس می‌شود و باید بیش از سایر کشورها برای شعر و تقارن این نامگذاری با نخستین روز بهار دل بسوزانیم و چه بهتر آن‌که در ایران علاوه بر روز جهانی شعر هفته نخست بهار را هفته شعر اعلام کنیم.

وی توضیح داد: همه آداب و رسومی که در فرهنگ ما ایرانیان و به مناسبت عید نوروز برگزار می‌شود، پسندیده و بسیار با ارزشند، اما چه بهتر آن‌که این روزها تنها به سنت نیکوی دید و بازدید سپری نشود و یادی و سخنی از شعر، این هنر ملی و ارزشمند، نیز در میان باشد.

کاخی در پایان پیشنهادی را در این زمینه مطرح کرد و گفت: بهتر است در ایام نوروز رسانه‌ها بیشتر در زمینه معرفی شعر، شاعران و به‌ویژه بهاریه‌ها یا نوروزنامه‌ها گام بر دارند و از طریق برنامه‌های نوروزی خود شعر را بیش از پیش به میان مردم ببرند.