بقایی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، عنوان کرد: این کتاب بر اساس یادداشت‌ها، سخنرانی‌ها و مقالاتی  شكل گرفته است که طی سالیان گذشته یعنی از دوران دانشجویی تاکنون به مناسبت‌های مختلف درباره شاعران نوشته‌ام.
 
وی افزود: منوچهری، فردوسی، سنایی، عطار، سعدی و خیام و حافظ و سپس صائب، اشرف گیلانی، شاملو، نصرت رحمانی، اخوان، سهراب سپهری و رضی آذرخش شاعرانی هستند که درباره آن‌ها در این کتاب می‌نویسم که البته تعداد آن‌ها بیش از ده شاعر است. 

نویسنده و مترجم حوزه اندیشه یادآوری کرد: با برخی شاعران متاخر در دوران پیش از انقلاب در رادیو مصاحبه‌هایی انجام داده‌ام و بنابراین آن‌چه درباره آن‌ها در این کتاب نوشتم نظر مستقیم آن‌هاست.

بقایی با تاکید بر این‌که این ده شاعر را از دریچه اندیشه بررسی می‌کند، گفت: درباره سعدی معتقدم خیلی پیش از آن‌که مبحث هرمنوتیک در فلسفه غرب مطرح شود او این موضوع را در بیت «مرد باید که گیرد اندر گوش / ور نوشته است پند بر دیوار» عنوان کرد. سعدی در این بیت بیان می‌کند که آن‌چه مهم است متن است نه صاحب متن و این از مبانی هرمنوتیک جدید است. سعدی این سخن را هفتصد و پنجاه سال پیش بیان کرد. در اشعار سهراب سپهری نیز بسیاری از اندیشه‌هایی را می‌بینیم که در آرای ارسطو نیز قابل ردیابی است.

این مترجم با گلایه از نبود نظریه‌پردازی از آرای اندیشمندان و شاعران ایرانی گفت: حال اگر چنان‌چه اصولا ذهن نظریه‌پرداز نداریم و از مجموع آرایی که در حوزه اندیشه ایرانی وجود دارد نمی‌توانیم نظریه‌پردازی کنیم گناه شاعران اندیشمند ما نیست. شاعران اندیشمند ما بسیاری از حرف‌ها را گفتند اما میان متفکران ایرانی تبدیل به نظریه نشد. به همین دلیل است که در تاریخ فلسفه‌مان غیر از سهروردی نظریه‌پرداز دیگری نداریم. آن‌چه ملاصدرا گفته است نیز مبتنی بر اندیشه فارابی و ارسطو و پورسیناست. مبحث حرکت جوهری او را می‌توان تا حدی به عنوان یک نظریه قلمداد کرد اما نمونه  دستگاه فلسفی سهروردی را مطلقا در تاریخ فلسفه‌مان نمی‌بینیم. این ایراد متوجه متفکران ماست که از مجموع آرای ارایه شده نظریه‌ای ایجاد نکردند.

بقایی در پایان گفت: این کتاب را تا تابستان سال آينده به انتشارات مروارید تحویل می‌دهم. این ناشر کتاب «شاملو، عالم و معنا» را از من منتشر کرده است و تجربه خوبی از همکاری با آن دارم.