عملیات سازمان یافته توّابین
مسعودی می‌گوید: سال 65 هجری شیعیان کوفه به جنبش درآمدند و به واسطه آنکه امام حسین (ع) را یاری نکرده بودند و او بیگناه کشته شده بود، یکدیگر را ملامت نموده اظهار ندامت کردند و به اشتباه خود در کوتاهی در یاری حسین بن علی (ع) پی بردند و با خود گفتند این لکّه ننگ از دامن ما پاک نمی‌شود مگر آنکه انتقام خون حسین بن علی (ع) و یاران او را از قاتلان آنان بگیریم یا کشته شویم.
طبری نیز تبلور گروه شیعیان در گروه توابین را پس از شهادت حسین بن علی (ع) چنین توصیف می‌کند و می‌نویسد: توابین سرگرم جمع‌آوری ساز و برگ جنگی و آمادگی برای جنگ بودند و به طور سرّی شیعیان و دیگران را به خونخواهی حسین بن علی (ع) دعوت می‌کردند و مردم گروه گروه به آنان می‌پیوستند.
عملیات سازماندهی شیعیان و گروه توابین انحصار به کوفه نداشت بلکه سلیمان بن صرد رهبر توابین طی نامه‌هایی از شیعیان مدائن و بصره نیز دعوت کرد که به جنبش توابین بپیوندند، آنان نیز این دعوت را پذیرفتند. از این تاریخ، جنبش شیعیان بیش از پیش رنگ دینی به خود گرفت، به طوری که جنبه دینی آن بر جنبه سیاسی غلبه یافت.
صفحه 152/ پرتوی از زندگانی امام صادق (ع)/ نورالله علیدوست خراسانی/ انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 352 صفحه/ 10500 تومان
سه‌شنبه ۸ اسفند ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما