تأویل در لغت و اصطلاح
تأویل در لغت به معنی چیزی را بازگرداندن، بازگشت کردن از چیزی، برگرداندن به چیزی است. مشتق از «اول» به معنی رجوع است. تأویل سخن به معنی تدبیر و تقدیر و تفسیر آن است. تأویل کلام، بیان کردن آنچه کلام بدان باز می‌گردد و در اصطلاح گردانیدن کلام از ظاهری به سوی جهتی که احتمال داشته باشد.
به طور خلاصه و کلی معانی که برای تأویل در کتاب‌های لغت به ترتیب قدمت آورده شده عبارتند از:
1. مرجع و عاقبت
2. سیاست کردن
3. تفسیر و تدبیر
4. انتقال از معنای ظاهری لفظ به معنای غیرظاهر
بدین ترتیب معنای چهارم در کتب قدیمی‌تر مثل صحاح اللغه یافت نشده و اصطلاحی است که توسط متکلمان یا اصولیین وضع شده است، علاوه بر این که مثالی از معنای اخیر در کتب لغت قدیمی‌تر نیامده است.
صفحه 24/ هرمنوتیک و تفسیر قرآن/ سیده زهرا طه حسینی/ انتشارات دفتر علم/ چاپ اول/ سال 1391/ 96 صفحه/ 2500 تومان
دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما