نظریه آشوب یا آشفتگی
در چارچوب علم سنتی، موضوعات معمولاً در رویکردهای منظم، پایدار، پیوسته، مستحکم و متعادل ملاحظه می‌شوند و به بی‌نظمی‌ها، بی‌قاعدگی‌ها و غیرقابل پیش‌بینی بودن توجه نمی‌شد. در واقع اصل حاکم بر علوم اصل عمومیت بود به این معنی که رفتارهای کلی نظام‌های گوناگون و مختلف یکسان و مشابه است و به پیچیدگی و غیر خطی بودن سیستم‌های انسانی توجه نمی‌شد. اما با ظهور بینش یا نظریه آشفتگی توجه به اتفاق یا تصادفات جدی شد و تردیدهایی درباره آرایش ذهنی و منظم الگوها به وجود آمد. تئوری آشفتگی در سال 1960 و به وسیله لورنز در مطالعات هواشناسی مطرح شد. وی مدعی است که الزاماً تئوری‌ها و قانون‌مندی‌ها منجر به پیش‌بینی نمی‌شود بلکه به میزان درجه قانون‌مندی و درجه قاعده‌مندی درجاتی از پیش‌بینی امکان‌‌پذیر می‌شود. لورنز تأکید داشت که معادلات جبری همیشگی نیستند و سیستم‌های ثابت، ساده و منظم وجود دارد اما به شدت پیچیده است. از نظر مفهومی آشوب یا آشفتگی به معنای رفتار تصادفی در یک سیستم کاملاً جبری و متعین است.
صفحه 193/ مبانی، اصول و روش‌های آینده‌پژوهی/ دکتر ابراهیم حاجیانی/ انتشارات دانشگاه امام صادق (ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 450 صفحه/ 9000 تومان
شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما