توزیع مالکیت سهام 

در خلال دهه 1970 و اوایل دهه 1980 معمولاً شرکت‌های هلدینگ یا گروهی از شرکت‌های هلدینگ بخشی، صد درصد سهام شرکت‌های عملیاتی تابعه خود را در اختیار داشتند. با این وجود، در برخی موارد، این نسبت کم‌رنگ‌تر می‌شد و مقداری از سهام شرکت‌ها، تحت مالکیت شرکت‌ها یا اشخاص حقیقی بخش خصوصی، اشخاص یا شرکت‌های خارجی، شرکت‌های خارجی، شرکت‌های هلدینگ موازی یا ارگان‌های مختلف دولتی قرار می‌گرفت. کم رنگ شدن و تقسیم مالکیت ممکن است جنبه تاریخی داشته باشد (سرمایه‌گذاری دولت با بخش خصوصی داخلی یا خارجی که در نهایت به هلدینگ‌ها منتقل می‌گردد)، یا در قالب یک برنامه‌ریزی حساب شده باشد. تقسیم مالکیت به صورت برنامه‌ریزی شده، می‌تواند به عنوان بخشی از برنامه دولت به منظور کاهش قدرت یک شرکت هلدینگ از طریق مالکیت چندگانه (مثل مورد الجزایر)، یا برای خصوصی‌سازی تدریجی شرکت‌ها از طریق کاهش سهام دولتی، و یا فقط برای جذب سرمایه‌های بیشتر از بازار، بدون از دست دادن کنترل باشد. 

صفحه 60/ مدیریت هلدینگ‌ها/ محسن صیقلی و مهدی علیخانی مهرجردی/ انتشارات نوید مهر/ چاپ اول/ سال 1391/ 167 صفحه/ 6000 تومان