قتل 

یکی دیگر از موانع ارث قتل است، در صورتی که قتل عمدی انجام گیرد. به اجماع تمام فقها مانع از ارث است. (قتل آن است که شخص «ارث‌دهنده» خود را کشته به طوریکه اگر قتل واقع نمی‌شد وارثش می‌بود). پس «قتل». مورث را کشته تا به اموالش دست یافته و آنها را تصاحب کند. شارع مقدس برای مقابله او را از ارث بردن محروم نموده است.
مذهب چهارگانه: اتفاق دارند که قتل عمد بناحق مانع ارث است.
قتل: در آیین‌های زرتشتی و مسیحی همانند (ماده 880 ق.م) از موانع ارث شمرده شده است ولی آیین کلیمی آن را مانع ارث نمی‌داند.
به دلیل حدیث «لا میراث للقاتل» به این خاطر که قصد قاتل تعجیل در بردن میراث بوده است و در این مورد به خلاف قصدش با او معامله می‌شود.
(ماده 880 ق.م): «قتل از موانع ارث است، بنابراین کسی که مورث خود را بکشد از ارث او ممنوع می‌شود اعم از اینکه قتل بالمباشره باشد یا بالتسبیب، منفرد باشد یا به شرکت دیگری».
آیین زرتشتی: وارثی که مورث خود را عمداً به قتل برساند از ارث محروم است، ولی در قتل غیرعمد ار ارث منع نیست.
آیین کلیمی: قاتل به مجازات می‌رسد ولی به ارث او کاری ندارد، و مجازات در قتل عمد و غیرعمد در موارد مختلف فرق می‌کند که تشخیص آن با مرجع کلیمیان است.
آیین مسیحی: قتل مانع ارث است؛ بنابراین اگر کسی مورث خود را عمداً بکشد (مگر این که بنابه حکم قانون یا دفاع از خود باشد) ارث نخواهد برد. مورد قتل غیرعمد پیش‌بینی نشده است.
مانند ذیل موانع نیست:
ـ امامیه: حاکم شرع وارث است و فرزندش مرتکب جرم شده که باید طبق حکم او را بکشد، این قتل مانع از ارث نمی‌گردد.
صاحب جواهر: قتل عمد از طرف بچه و دیوانه در حکم خطاست. پدری برای تربیت فرزندش را بزند و فرزند فوت نماید، «شبه عمد» است.

صفحات 89 و 90/ ارث/ محمد اسحاق جوری/ انتشارات دفتر علم/ چاپ اول/ سال 1391/ 496 صفحه/ 12000 تومان