موارد ضرورت تست حساسیت
ضرورت تست حساسیت ضدمیکروبی بر یک سویه خاص بستگی به گونه آلوده‌کننده دارد. اگر حساسیت یک گونه باکتریایی هوازی یا بی‌هوازی اختیاری به یک ضد میکروب خاص غیرقابل پیش‌بینی باشد، تست الزامی است. اگر وضعیت حساسیت قابل پیش‌بینی است. در اغلب موارد انجام تست بر یک سویه الزامی نیست. برای مثال، مقاومت به پنی‌سیلین در استرپتوکوک پیوژنز در ایالات متحده گزارش نشده است، بنابراین درمان یک بیمار مبتلا به فارنژیت ناشی از استرپتوکوک پیوژنز بدون انجام تست حساسیت مناسب است. البته، اگر بیماری به آنتی‌بیوتیک انتخاب اول برای درمان یک عفونت ناشی از یک پاتوژن خاص آلرژی دارد یا نمی‌تواند از آن استفاده کند، یا اگر به دلیل دیگری، وضعیت حساسیت آنتی‌بیوتیک انتخابی جایگزین غیرقابل پیش‌بینی است، این تست باید انجام شود. اگر بیمار در مثال قبل به پنی‌سیلین حساسیت داشت، و پزشک قصد داشت بیمار را با یک مارکولید مانند آزیترومایسین درمان کند، تست حساسیت سویه به ماکرولیدها باید انجام شود چون تعداد زیادی از سویه‌های استرپتوکوک پیوژنز چند سال است که به ماکرولیدها مقاومت دارند. همچنین باید به یاد داشت که این تست باید محدود به سویه‌هایی باشد که قطعاً بیماریزا هستند، زیرا آزمایش سویه‌هایی که «آلودگی» یا «فلور طبیعی» هستند گران و زمان‌بر بوده و ممکن است منجر به تجویز آنتی‌بیوتیک‌های غیرضروری شود، بنابراین باید از این کار پرهیز شود. البته، با توجه به تعداد در حال افزایش بیماران با نقص ایمنی، گونه‌هایی که در کل به عنوان فلور طبیعی یا آلودگی در نظر گرفته می‌شوند ممکن است بیماریزا شده و در این بیماران تست حساسیت این گونه‌ها باید انجام شود. مشاوره نزدیک با پزشکان بیماری‌های عفونی در این مورد الزامی است.
صفحه 129/ میکروب‌شناسی، قارچ‌شناسی و انگل‌شناسی/ مک فرسون و پینکوس/ ترجمه دکتر سکینه عموئیان، دکتر آرمین عطاران‌زاده/ انتشارات تیمورزاده و نشر طبیب/ چاپ اول/ سال 1391/ 344 صفحه/ 17500 تومان
شنبه ۱۳ آبان ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما