به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) این دو چهره ادبی با آثاری که از خود به جای گذاشته اند، هنوز در عرصه ادبیات زنده اند.

واسلاو هاول
واسلاو هاول در روزی چون امروز از سال 1936 متولد شد. این نمایش‌نامه نویس و نویسنده، سیاستمداری بود که به عنوان نخستین رییس جمهور غیرکمونیست جمهوری چک پس از پیروزی انقلاب مخملین چکسلواکی انتخاب شد. وی که در پراگ در خانواده ای فرهنگی و روشنفکر به دنیا آمد، به دلیل مخالفت رژیم کمونیستی چکسلواکی با این خانواده، اجازه تحصیلات دبیرستانی را به دست نیاورد و پس از گذراندن این مقطع به صورت شبانه، موفق به دریافت پذیرش از دانشکده‌های علوم انسانی نشد و به ناچار رشته اقتصاد را برای ادامه تحصیل در دانشگاه پراگ انتخاب کرد، اما عشق به هنر موجب شد تا او به عنوان کارگردان پشت صحنه در تئاتری در پراگ مشغول کار شود و بعد به عنوان بازیگر به روی صحنه برود. نوشته‌ها و فعالیت های سیاسی باعث به زندان افتادن و تحمل حبس‌های پیاپی برای او شد. هاول شاهکار خود با عنوان «خرامیدنی حزین» داستان سیاستمداری است که بیم بازگشت به محبس دارد را پس از آزادی از زندان چهار ساله نوشت. از جمله دیگر شاهکاری هاول «قدرت ضعیفان» در سال 1985 است که به توصیف دوره پس از توتالیتاریسم می پردازد و سیاست و جامعه مدرن را مهیا کننده مردم برای زندگی در دروغ می‌خواند. هاول سال ۲۰۰۳ جایزه صلح گاندی را از سوی حکومت هند به خاطر حمایت‌هایش از حقوق بشر در بدترین شرایط و فعالیت‌های صلح دوستانه دریافت کرد. «جشن باغچه ای»، «خاطرات»، «پروانه ای روی آنتن»، «اپرای گدایان»، «اشتباه»، «فردا» و«زندگی در حقیقت» از جمله مهم ترین آثار اوهستند. آخرین اثر او با عنوان «به سوی قلعه و بازگشت» سال ۲۰۰۷ منتشر شد.

برنارد کلاول
برنارد کلاول نویسنده فرانسوی برنده جایزه گنکور در روزی چون امروز از سال 2010 درگذشت. او که هنگام مرگ 87 سال داشت، متولد 1923 بود. وی که از خانواده‌ای فقیر برخاست و خواندن و نوشتن را خود آموخت، تا 14 سالگی شاگرد شیرینی‌پزی بود و چندین شغل را در دوران زندگی نه چندان مرفه‌اش تجربه کرد. کلاول سال 1950 به روزنامه‌نگاری روی آورد و پس از جنگ در سازمان بیمه اجتماعی مشغول کار شد. وی بعد از آن ادبیات را جدی گرفت و تا پایان زندگی پرفراز و نشیبش آن را دنبال کرد. نخستین رمان کلاول «کارگران شب» سال 1956 به چاپ رسید و رمان «میوه زمستان» جایزه گنکور 1968 را برایش به ارمغان آورد. وی بیش از 40 عنوان کتاب در کارنامه دارد و از تعدادی از آثارش که با تمرکز بر شخصیت انسان های فرودست و به زبانی ساده نوشته شده،‌ اقتباس های سینمایی و تلویزیونی انجام شده است. كتاب چهار جلدي «شكيبايي بزرگ» كه در فاصله 1962 تا 1968 نوشته شد و رمان 6 جلدي «پادشاهي شمالي» كه از 1983 تا 1989 به رشته تحرير در آمد، از کتاب هاي مهم اويند. وی از سال 1971 تا 1977 از اعضاي آكادمي گنكور بود.