رویکردهای درمانی
در کنار روش‌های اختصاصی فوق، اصول کلی زیر برای درمان معتادان به مت‌آمفتامین مورد تأیید می‌باشند:
از روش‌هایی استفاده کنید که بقای بیمار در درمان را افزایش دهد. معتادان به مت‌آمفتامین دچار پارانویای شدید و اضطراب می‌باشند و نسبت به قطع مصرف مواد و شروع درمان تردید دارند. روش‌های بالینی شامل مدیریت مشروط و مصاحبه انگیزشی باید در راستای ارتقای ورود به برنامه‌ی درمانی به کار روند.
از روش‌های کاربردی جهت تسریع پذیرش بیماران در درمانگاه‌ها استفاده کنید؛ مثلاً ویزیت در مراجعه اول، جلسات بعدازظهر برای بیماران شاغل و فراهم کردن خدمات مراقبت از اطفال برای والدین.
تلاش‌های خود را بر ارتقای تکمیل درمان و بقا در برنامه متمرکز کنید. رابطه‌ی قابل توجهی بین طول مدت درمان و نتایج مثبت وجود دارد، به این معنی که مراجعانی که برنامه‌های درمانی را کامل می‌کنند و زمان بیشتری را صرف جلسات درمانی می‌کنند نتایج بهتری خواهند داشت. برای حصول نتیجه مطلوب، طول درمان را حداقل 6 ـ 4 ماه در نظر بگیرید اما دوره‌ی درمان را آن‌قدر طولانی نکنید که احتمال تکمیل آن کم شود.
صفحات 44 و 45/ راهنمای درمان مت‌آمفتامین / ترجمه دکتر مانلی صادقی، دکتر هدیه سلطانی، کتر حمید رئیسی و دکتر علی نیک‌فرجام/ انتشارات سپیدبرگ/ چاپ اول/ سال 1391/ 104 صفحه/ 6000 تومان
دوشنبه ۳ مهر ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما