زبان و بازنمایی
وسایل ارتباط جمعی از ابزار زبان برای برقراری ارتباط با مخاطبان بهره می‌گیرند؛ زبانی مخصوص خودشان، زبان رسانه! این زبان، زبانی عادی نیست، زبانی ویژه فضای رسانه است که در زمینه آن پدید آمده و در فضای آن معنا دارد. بنابراین، زبان رسانه را نمی‌توان به سادگی، در زمره زبان‌های طبیعی قرار داد و چه بسا آن را در زمره زبان‌های ساختگی گنجاند.
«زبان یا زبان طبیعی، همان زبانی است که بر تولد انسان مقدم است، قبل از تولد او وجود دارد و بعد از مرگ او نیز وجود خواهد داشت. انسان پس از تولد و ادامه حیات در جامعه، زبان موجود در آن جامعه را فرا می‌گیرد، بدون آنکه آن را تغییر دهد. به همین دلیل است که زبان‌شناسان، زبان طبیعی را سازمان نظام‌دار ذاتی‌ای می‌دانند که بر همه افرادی که به آن زبان صحبت می‌کنند، مقدم است و حاکمیت دارد. در همین جاست که زبان طبیعی در مقابل زبان ساختگی قرار می‌گیرد. زبان ساختگی زبانی است که انسان در شکل‌گیری آن، نقش اولیه را عهده‌دار است. انسان، علاوه بر اینکه چنین زبانی را می‌سازد، تلسط خود را نیز بر آن حفظ می‌کند و هر طور که صلاح بداند در آن دخل و تصرف می‌کند و آن را تغییر می‌دهد» (شعیری، 1381: 21).
صفحات 75 و 76/ بازنمایی ایران و اسلام در هالیوود / دکتر عبدالله بیچرانلو/ انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات/ چاپ اول/ سال 1391/ 210 صفحه/ 5500 تومان
پنجشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما