شرح و تفسير
ای صاحب فال! يادت هست كه منزل ما دقيقاً سر كوچه شما بود و هر روز قرار گذاشته و به گشت و گذار می‌پرداختيم؟ ضمناً يادت هست كه من خاك در منزل شما را توی چشمم می‌ريختم؟ و يك باره چشمم روشن می‌شد؟ واقعاً يادش به خير! يادت هست كه صحبت‌های ما در مورد موارد مجاز بود و هر چيزی كه من می‌گفتم همان چيزی بود كه تو می‌خواستی بگويی و رويت نمی‌شد؟ اين مورد هم يادش به خير! يادت هست كه يك پيرمردی در همسايگی ما بود كه خردمند بود و مردم می‌گفتند ليسانس دارد و يك خانمی هم بود كه اسمش فيروزه بواسحاقی بود و ليسانس نداشت، ولی بسيار با محبت بود و اين پيرمرد همواره با او مراوده داشت و چيزهايی را كه برايش مشكل بود از او می‌پرسيد و او آن‌ها را حل می‌كرد؟ جداً يادش به خير!
ای صاحب فال! واقعاً تُف به اين روزگار كه اين‌گونه ما را از هم جدا نمود و آن همه جور و تطاول و سوز و نياز و چيزهای فراوان ديگر را به اتمام رساند! تُف! من هميشه دوست داشتم با تو مراوده داشته باشم، اما نتوانستم كاری بكنم، چون سعی من و دلم باطل و از اعتبار ساقط شد.

صفحه 94/ با كاروان حوله/ اميد مهدی‌نژاد/ انتشارات سوره مهر/ چاپ اول/ سال 1391/ 168 صفحه/ 4500 تومان