محمدی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در پاسخ به این سوال که چه الزامی در چاپ و انتشار آثار هنرمندان هنرهای تجسمی وجود دارد، گفت: این مساله از نظر فرهنگی کار خوب و شایسته‌ای است. بسیاری از هنرمندان در عین آفرینش شاهکارهای هنری، گمنام هستند یا این‌که جماعتی که آثار این هنرمندان را می‌شناسند، معدود و محدودند و انتشار کتاب می‌تواند در شناسایی هرچه بیشتر این هنرمندان مفید باشد. 

وی افزود: همچنین در بسیاری از مواقع عامه مردم نمی‌دانند که یک مجسمه خاصی که در میدانی نصب شده، حاصل تلاش کدام هنرمند است، بنابراین تهیه و انتشار مناسب کتاب مجموعه آثار هنرمندان می‌تواند در معرفی کامل این هنرمندان و البته شناساندن دیگر آثار هنرمندان کمک شایانی باشد. 

محمدی در ادامه در پاسخ به این سوال که تاکنون تهیه آرشیو از آثار هنرمندان معاصر و بررسی و تحلیل آن‌‌ها چگونه بوده است؟ گفت: به نظر من در این حوزه کم‌کاری شده است. به عنوان مثال در حوزه مجسمه سازی، عامه مردم و شاید در بسیاری از موارد خود هنرمندان و پژوهشگران اطلاعی از این‌که در زمان قاجار چه مجسمه‌سازانی فعالیت می‌کردند، ندارند. هنرمندان شاخص بسیاری هستند که اکنون جز تک آثار و تک پژوهش درباره آن‌ها، دیگر هیچ چیز در دسترس نیست. 

محمدی در ادامه با اشاره به این‌که انتشار کتاب مجموعه آثار یادگاری مهم و اساسی برای آیندگان است، گفت: من مطمئنم در نسل آینده، جوانان و پژوهشگران بسیاری خواهند آمد که درباره هنر امروز عطش دانستن دارند و انتشار مجموعه آثار جوابگوی عطش آن‌ها خواهد بود. 

محمدی در ادامه در پاسخ به این سوال که انتشار مجموعه آثار هنرمندان وظیفه چه نهادی است، گفت: چاپ و انتشار مجموعه آثار هنرمندان، وظیفه اصلی نهادهای فرهنگی به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، چرا که آن‌ها بودجه و اعتبارات کافی برای این‌کار دارند و البته فلسفه اصلی تشکیل این نهادها دفاع از فرهنگ و هنر ایرانی است و به طور کل آن‌ها برای این‌که به هنر و هنرمندان خدمت کنند، از دولت حقوق می‌گیرند، اما من از راه و روش این‌که چگونه می‌توان از آن‌ها درخواست کرد که این کار را انجام بدهند، اطلاعی ندارم. 

وی افزود: در مواردی هم خود هنرمند علاقه دارد که در میان عامه مردم بهتر معرفی شود، بنابراین برای تهیه و انتشار کتاب مجموعه آثار خود هزینه می‌کند و ممکن است ناشرانی نیز علاقه‌مند به این‌کار باشند، ولی در نهایت این کار را باید نهادهای فرهنگی برای ساختن نظام فرهنگی کشور، انجام دهند و باید این مهم را به آن‌ها گوشزد کرد. 

این استاد پیشکسوت مجسمه سازی، در پاسخ به این سوال که انتشار خاطرات هنرمندان چه تاثیری می‌توانند برای نوآموزان هنر و دانشجویان داشته باشد، گفت: عموم هنرمندان قدیمی و پیشکسوت در زمانی به یادگیری هنر پرداختند که امکانات برای این‌کار بسیار اندک بود و آن‌ها با تلاش و رنج فراوان به جایی رسیده‌اند که اکنون همگی در مقابل هنر آن‌ها تعظیم می‌کنند. به یقین خاطرات آن‌ها بسیار می‌تواند به جوانان ناامید امروز، که البته امکانات بیشتری نسبت به آن زمان در اختیار دارند، امید بدهد. 

محمدی در پایان در پاسخ به این سوال که آیا ممکن است کتاب خاطرات «ایرج محمدی» هنرمند مجسمه‌ساز ایرانی در آینده‌ای نزدیک منتشر شود، یا این‌که خیر؟ گفت: من هیچگاه خاطراتم را ننوشته‌ام و همه آن‌ها در ذهنم است، اما دخترم مدام از من درباره خاطرات جوانی و روزهای ابتدایی‌ام در هنر و همچنین از اتفاقات مهم زندگی‌ام می‌پرسد و یادداشت می‌کند؛ شاید روزی او این یادداشت‌هایش را منتشر کند. 

ایرج محمدی مجسمه‌ساز مشهور و پیشکسوت ایرانی عضو هیات‌ موسس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران است. 

ایرج محمدی از سال 1352 در ایتالیا مشغول به تحصیل می‌شود و در رشته مجسمه‌سازی زیر نظر پروفسور «فتسینی» از مجسمه‌سازان همدوره شاگال و پیکاسو موفق به دریافت مدرک لیسانس می‌شود. 

او نمایشگاه‌های متعددی از آثارش را در شهر رم برپا کرده است و در شهر سینمایی رم نیز سال‌ها مشغول کار بوده است. 

محمدی اکنون مدرس رشته مجسمه‌سازی در دانشگاه هنر است و آثار وی در سطح شهر تهران نصب شده‌اند که از آن میان می‌توان به مجسمه برنزی امیرکبیر در پارک قیطریه، مجسمه معماری در خیابان حافظ روبه‌روی پارک بهجت آباد از برنز و بتن و نیز مجسمه برنزی یادبود رفتگر در پارک رفتگر اشاره کرد.