آرمن درباره این کتاب به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: کتاب «دوست دارم گاهی شاعر نباشم» مجموعه‌ای از شعرها و یادداشت‌هایم را شامل می‌شود. در حقیقت این کتاب زندگینامه خودنوشت من در قالب مجموعه‌ای از نظم و نثر است.

وی توضیح داد: در این یادداشت‌ها، اتفاق‌ها و خاطره‌های زندگی‌ام را از کودکی تا امروز به رشته تحریر درآورده‌ام و در خلال آن برخی از رویدادها را در قالب شعر سروده‌ام یا شعری متناسب با آن یادداشت را در کتاب گنجانده‌ام.

این شاعر یادآور شد: قرار داد انتشار این مجموعه را حدود 10 ماه پیش با نشر نگاه منعقد کرده‌ام و به احتمال زیاد تا پایان تابستان از سوی این انتشارات راهی بازار کتاب می‌شود.

به گفته وی اشعار این کتاب با زبان امروزی، ساده و در قالب سپید سروده شده‌اند.

واهه آرمن، متولد 1339 در مشهد و دانش‌آموخته رشته جامعه‌شناسی در لندن است.

نخستین دفتر شعر او با عنوان «به سوی آغاز» به زبان ارمنی، سال‌ها پیش در تهران منتشر شد. دومین دفتر شعرش نیز با عنوان «جیغ» در شهر ایروان ارمنستان منتشر شده است.

آرمن علاوه بر سرودن شعر در زمینه ترجمه نیز فعالیت‌هایی انجام می‌دهد. خودش معتقد است با «اشک ریختن شعر می‌گوید» و «با عرق ریختن ترجمه می‌کند» و از میان این دو، اشک ریختن را ترجیح می‌دهد. هرچند که ترجمه را در پربار کردن واژگان شعری‌اش بسیار موثر می‌داند.

نخستین کار ترجمه او گزیده‌ای از دو دفتر شعر «پونه ندایی» به زبان ارمنی با عنوان «دیوار زخمی» است که در سال 1381 منتشر شده و پس از آن، ترجمه گزیده‌ای از دو دفتر شعر رسول یونان را با عنوان «رودی که از تابلوهای نقاشی می‌گذشت» در کارنامه کاری خود دارد.

ترجمه گزیده‌ای از شعر 6 شاعر معاصر ارمنستان به فارسی با عنوان «کلید درم، نور خورشید است» در سال 1384 در تهران از دیگر کتاب‌های منتشر شده توسط اوست. گزیده‌ای از هفت مجموعه شعر شاعر معاصر ارمنی هوانس گریگوریان با عنوان «پاییزی کاملا متفاوت» نیز با ترجمه آرمن از سوی انتشارات امرود به چاپ رسیده است.

«بال‌هایش را کنار شعرم جا گذاشت و رفت» و «پس از عبور درناها» به ترتیب عنوان نخستین و دومین مجموعه شعرهای آرمن به زبان فارسی هستند. 

به تازگی نیز سومین مجموعه شعر این شاعر به زبان فارسی با عنوان «باران بگیرد می‌رویم» از سوی نشر امرود منتشر و راهی بازار کتاب شده است.