به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این دو نویسنده هر یک با آثار درخشانشان جایگاه خاصی را در دنیای ادبیات به خود اختصاص داده اند.
وول سوینکا
وول سوینکا، نویسنده نیجریه ای چنین روزی در سال 1934 به دنیا آمد. او بیشتر برای اشعار و نمایشنامه هایش به شهرت رسید و همین امر سبب شد تا موفق شود در سال 1986 جایزه نوبل را به خود اختصاص دهد و نام خود را به عنوان نخستین آفریقایی که این جایزه را کسب کرده ثبت کند. او که در کنار نویسندگی به سیاست نیز علاقه مند است و از جمله فعالان سياسي نيجريه محسوب مي‌شود، بیش از 30 عنوان نمایشنامه را در کارنامه ادبی خود گنجانده است. وی مهم‌ترین نمایشنامه اش را با عنوان «مرداب نشینان» در سال 1958 خلق کرد و با آن به شهرت رسید. یک سال بعد «شير و جواهر» را نوشت که بر شهرتش بیش از پیش افزود. «رقص جنگل»، «قبل از خاموش شدن چراغ‌ها»، «سال هاي كودكي»، «مرد مرگ؛ يادداشت‌هاي زندان» و «هواپيماي بزرگ سقوط كرد»، « فصل بی هنجاری» از جمله آثار مطرح اين نويسنده اهل نيجريه است. وی از محبوبیت خاصی میان آفریقایی ها برخوردار است.
ایزاک بابل
ایزاک بابل، نویسنده، مترجم و نمایشنامه نویس روسی چنین روزی در سال 1894 در اودسای روسیه به دنیا آمد. از این نویسنده تعدادی داستان کوتاه، بخش‌هایی ناتمام از یک رمان و چندین فیلمنامه به یادگار مانده است. او نوشتن را از 20 سالگی آغاز کرد و سپس با یاری ماکسیم گورکی نخستین داستانش با عنوان «ایسکاویچ و مارگاریتا » را به چاپ رسانید. او پس از آن به خدمت ارتش سرخ رومانی در آمد و پنج سال بعد یعنی در سال 1926 با انتشار مجموعه داستان «سواره نظام سرخ» به شهرت رسید که در واقع خاطرات او از این سفر است. پس از آن «داستان های اودسا» را در سال 1930 به چاپ رسانید و با آن نامش به عنوان نویسنده ای برجسته مطرح شد. از درخشانترین آثار وی «گی دو موپاسان» است که خود این کتاب را ادای دینش به این نویسنده فرانسوی می داند. وی توسط نیروهای نظام سوسیالیستی شوروی دستگیر و در سال ۱۹۴۰ به اتهام خیانت به کشور و جاسوسی اعدام شد. مجموعه ای از داستان های او با عنوان «عدالت در پرانتز» به فارسی ترجمه و منتشر شده
است.
جمعه ۲۳ تیر ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۴
نظر شما