به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، نشست نقد و بررسي كتاب «شيخ المعاونين ما كجاست؟» عصر پنجم تيرماه با حضور جواد منصوري، محسن كاظمي و شفیقه سادات نيك‌نفس به عنوان منتقد و حسين روحاني صدر، مولف اثر در سراي اهل قلم موسسه خانه کتاب برگزار شد.
«شیخ‌المعاونین ما كجاست؟» مجموعه‌اي درباره خاطرات محمد عرب است كه سالیان متمادی با رژیم پهلوی مبارزه كرده و پس از پیروزی انقلاب در وزارت امور خارجه مسوولیت‌های بسیاری را بر عهده داشته است. چاپ نخست اين كتاب از سوي مركز اسناد انقلاب اسلامي منتشر شده است.
پس از انتشار گزارش نشست نقد و بررسی این کتاب در ایبنا، حسين روحاني صدر، مولف اثر توضیحاتی را به این شرح ارسال کرد:
«پيرو درج گزارشي با عنوان: «شيخ المعاونين ما كجاست؟» در قالب تاريخ شفاهي نمي‌گنجد) به تاريخ 5 تير 1391 در سايت آن خبرگزاري (http://www.ibna.ir/vdchvznzz23nkxd.tft2.html) مطالب زير را براي يادآوري به آن موسسه محترم خبري و خوانندگان و علاقه‌مندان به كتاب و كتاب‌خواني، به‌خصوص محققين حوزه مطالعات تاريخ معاصر يادآور مي‌گردد.
1- عنوان اصلي خبر با موازين علمي مغايرت دارد. اين كه آيا اين اثر تاريخ شفاهي است يا نه، بايد هدف و ديدگاه‌هاي تدوين‌گر را نيز در تنظيم اثر مدنظر قرار داد كه آيا تدوين‌گر اين اثر را به عنوان تاريخ شفاهي عرضه نموده يا طرح اول و آخر كتاب خاطرات و تأملات ذهني يك نفر است.
2- هرگز اينجانب انتقادات وارد بر خود و كتاب را به طور كامل تأييد ننموده و همه معايب را نيز متوجه ناشر نكرده‌ام بلكه تنها ايرادي كه در پانويس مصاحبه‌ها و شيوه ارجاع نويسي آن‌ها بود را متوجه مركز اسناد انقلاب اسلامي دانسته‌ام. همچنين خطاب به ناقدان عرض نمودم كار تاريخ شفاهي و يا خاطره‌نويسي در تعاريفي كه جمعي بر آن اتفاق نموده‌اند نمي‌گنجد. بلكه هر اثر ميداني، منطق پيدايش خاص خود را دارد. حتي تأكيد داشتم مگر مديران نظامي و گردانندگان صحنه‌هاي جنگي نمي‌گويند هر جنگي منطق خودش را دارد. اگرچه رعايت تاكتيك‌هاي نظامي الزامي است. به ناقدان عرض كردم بنده روش تحقيق علمي را در جمع‌آوري و تدوين اين مجموعه پراكنده به كار برده‌ام و مكلف هستم در ارایه متني مستقل، آراسته و قابل فهم براي عموم جامعه بايد صحنه‌هايي را كه راوي در عرضه آن به علت كهولت سن و مشاغل متعدد، ناتمام گذاشته، اقدام نمايم. همچنين من در راستاي حفظ امانت، تك‌تك جملات را بارها با وي مرور نمودم. بنابراين با رعايت امانت در تنظيم محفوظات ذهني وي و طرح سوالات تخصصي در راستاي تنظيم صحيح و هدفمند متن، آن را با ديگر منابع سنجيده و بازنويسي نمودم. پس نبايد اين مجموعه را به علت به كارگيري منابع كتابخانه‌اي در راستاي شفاف‌سازي و بازپروري متن خاطرات قهرمان اين كتاب پژوهش تاريخي يا هر عبارت ديگر ناميد. بلكه از نظر تدوين‌گر اين اثر، اين مجموعه مجموعه‌اي بديع است كه در آن از 47 منبع زنده در راستاي احياي حوادث و سوانحي كه قهرمان كتاب با آن روبه‌رو بوده استفاده شده است كه شايد اين نوع تاريخ نگاري و ثبت و ضبط خاطرات يك الگويي در راستاي جمع‌آوري صحيح، حفظ و نگهداري و ارایه منطقي و هدفمند آن به جامعه باشد.»
چهارشنبه ۷ تیر ۱۳۹۱ - ۱۴:۱۴
نظر شما