پرچمداران
يزيد كه توان پاسخ‌دادن به حضرت زينب را نداشت، رو به امام علي‌بن الحسين (ع) كرد و گفت: «پدرت، حق مرا رعايت نكرد و درباره‌ي حكومت با من به نزاع پرداخت، بنابراين گرفتار چنين سرنوشتي شد.»
امام علي‌بن الحسين (ع) فرصت را غنيمت شمرد تا گذشته‌ي ننگين يزيد و پدران او را بازگو كند و جنايات دستگاه خلافت را به روي آنها بياورد. امام گفت: «... در جنگ بدر و احد و احزاب پرچم پيامبر خدا در دست جدّ من علي‌بن ابي‌طالب بود و در مقابل، پدر و جدّ تو پرچم كفر را بر دوش داشتند... اگر با خبر بودي كه چه گناه بزرگي مرتكب شدي و چگونه پدر و خانواده و برادرها و عموهاي مرا مورد ظلم قرار دادي، سر به بيابانها و كوه‌ها مي‌گذاشتي و در دشتها حيران مي‌شدي و بر خاك و خاكستر مي‌نشستي و آرزو مي‌كردي كه هلاك شوي ولي دست به چنين جنايتي نزني...»
هر لحظه كه مي‌گذشت، رسوايي يزيد در حضور ديگران بيشتر مي‌شد. سابقه‌ي تاريك يزيد و پدرانش در برابر پيشينه‌ي درخشان اما علي‌بن الحسين (ع) و امامان قبل از او چيزي براي خودنمايي نداشت. از اين رو يزيد ترجيح داد كه از جلوه‌گري اين خورشيد جلوگيري كند و اجازه ندهد كه اهل بيت، بيش از اين، به معرفي خود بپردازند. به فرمان يزيد، جلسه‌ي ديدار به پايان رسيد و مأموران مسافران كربلا را به خانه‌اي مخروبه در نزديكي قصر بردند.
صفحه 34/ آفتاب در زنجير/ سعيد روح‌افزا/دفتر نشر فرهنگ اسلامي/چاپ اول/ سال 1390/ 88 صفحه/ 1600 تومان
جمعه ۶ مرداد ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما