امامی در گفت گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،درباره مساله موازی کاری برخی مترجمان گفت: گاهی مترجمان آثاری را همزمان ترجمه و آثاری که در گذشته ترجمه شده و در بازار موجود هستند ترجمه می‌کنند که این کار معمولا پسندیده نیست. من هم تجربه‌‌ چنین مشکلی را دارم و کتاب «luaghing withought an accent»  که من آن را با نام «لبخند بی لهجه» در ۲۲۲  صفحه ترجمه کرده بودم  با نام «بدون لهجه خندیدن» توسط مترجم دیگری در ۱۴۲ صفحه ترجمه و راهی بازار شده است.

وی افزود: برای جلوگیری از این موازی کاری‌ها با توجه به این که در کشور ما قانون کپی- رایت وجود ندارد، باید حداقل سازمان‌ مستقلی مانند یک NGO یا یک نهاد مستقل غیردولتی  تشکیل شود.

امامی تصریح کرد: نویسندگان و مترجمان باید این سازمان‌ها را تشکیل دهند و هر یک از‌ آن‌ها که کتابی را برای ترجمه انتخاب‌ می‌کنند در این سازمان ثبت کنند تا مترجمان دیگر  دنبال این اثر نروند.

مترجم «گفت و گو‌ها»ی اوریانا فالاچی اظهار کرد: تاسیس این نهاد مستقل هم می‌تواند از دوباره‌کاری‌ها جلوگیری کند و هم چراغ راهی برای سایر مترجمان باشد.

غلام‌رضا امامی متولد  ۱۳۲۵ در اراک است. وی تحصیلات دبستانی و دبیرستانی را در شهرهای قم، اهواز، مشهد و خرمشهر گذرانده است. امامی بیش از ۲۵ سال را در ایتالیا زندگی کرده و به تحصیل در رشته دکترای علوم سیاسی پرداخته است. آشنایی او با زبان های ایتالیایی، عربی و انگلیسی مایه نشر بسیاری از نوشته‌ها و ترجمه‌هایی شده که با استقبال همراه بوده است. کتاب های او به ویژه در حوزه ادبیات کودک و نوجوان جوایز ملی و جهانی کسب کرده است. «آی ابراهیم» نوشته وی تاکنون با شمارگانی افزون بر ۲۲۰ هزار نسخه به چاپ رسیده و جایزه شورای کتاب کودک و دیپلم افتخار نخستین جشنواره کتاب‌های کودکان را نصیب او کرده است.