به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از ستاد خبری سرای اهل قلم بیست و پنجمین نمایشگاه کتاب تهران، مهناز صدری، مترجم کتاب «جادوگر بیکار» در جمع مخاطبان این کتاب از دبستان پیام انقلاب حاضر شد و درباره موضوع هايي چون این اثر، نویسنده آن و پیام‌های اخلاقی برخی از داستان‌ها با آنان سخن گفت. 

صدری در ابتدای این نشست، نویسنده کتاب «جادوگر بیکار» را معرفی کرد و گفت: جانی روداری پیش از اینکه برای بچه‌ها بنویسد یک معلم بود و به خاطر سر و کار داشتن با بچه‌ها به این فکر افتاد که راه‌های دیگری غیر از آموزش‌های رسمی برای کمک کردن به بچه‌ها پیدا کند و داستان‌نویسی را برای کمک به بچه‌ها انتخاب کرد. 

این مترجم افزود: او داستان‌هایش را پیش از چاپ در اختیار شاگردانش می‌گذاشت و از انتقادات آنان برای بهتر کردن اثر استفاده می‌کرد. داستان‌های روداری پیام‌های زیادی برای بچه‌ها دارند که از نوع پیام‌های تکراری و خسته‌کننده نیستند. روداری نویسنده خلاقی بود.
 
وی درباره انگیزه خود از ترجمه این کتاب اظهار کرد: من دیدم این کتاب خیلی خاص است و در ادبیات ایرانی یا کارهای ترجمه‌شده نمونه آن وجود ندارد. دلیل خاص بودن این کتاب آن است که نویسنده با مشارکت خوانندگانش کتاب می نویسد و می‌خواهد بداند آن‌ها کدام یک از پایان‌های داستانی را انتخاب می‌کنند چون این انتخاب ویژگی‌های شخصیتی افراد را نشان می‌دهد. 

این استاد دانشگاه درباره پایان درست هر داستان گفت: البته روداری پایان انتخابی خودش را نیز در پایان کتاب مشخص کرده است تا فکر نکنید که همه پایان ها درست است و دلیل انتخابش را هم توضیح داده است. او از خوانندگان کتابش هم خواسته که انتخاب خودشان و دلیل این انتخاب را مشخص کنند و اگر انتخاب دیگری به جز این سه داستان دارند آن را بنویسند. 

صدری از انتخاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان ناشر اثرش اظهار تاسف کرد و گفت: متاسفانه چاپ این اثر را به کانون پیشنهاد دادم و از آن‌ها خواستم این کتاب را به صورت مسابقه در اختیار نوجوانان قرار دهند و پایان‌های چهارم بچه‌ها را گردآوری و در کتاب ضمیمه‌ای همراه مشخصات و عکس آنان منتشر کنند؛ اتفاقی که متاسفانه نیافتاد. 

مترجم «جادوگر بیکار» در پاسخ به سوال یکی از بچه‌ها درباره نام کتاب گفت: کتاب اصلی جانی روداری «قصه‌هایی با سه پایان» نام دارد. من کتاب را خواندم و احساس کردم بعضی از قصه‌های آن قشنگ نیستند یا با وضع و حال جامعه ما مناسبت ندارند و بنابراین از بین 14 داستان این کتاب 7 اثر را انتخاب و ترجمه کردم. 

وی ادامه داد: چون تعدادی از داستان‌های کتاب را انتخاب کرده بودم نمی‌توانستم نام کتاب اصلی را برای آن به کار ببرم. رسم بر این است که مترجم در چنین مواقعی نام یکی از داستان‌های ترجمه‌شده را انتخاب می کند و به نظر من نام «جادوگر بیکار» جذابیت زیادی داشت.
صدری درباره تصویرگری این اثر اظهار کرد: این کتاب را مهسا منصوری تصویرگری کرده که به دلیل چاپ بسیار بد انتشارات کانون پرورش فکری کودک و نوجوان زیبایی این تصاویر در کتاب مشخص نیست. من به عنوان تشکر از خانم منصوری به او گفتم که کار او بسیار سخت‌تر از مترجم است چون او باید داستان‌ها را کاملاً درک و سپس به صورت تصویری ترسیم کند؛ ‌کاری که تصویرگر «جادوگر بیکار» از عهده آن به خوبی برآمده است. 

یکی از نوجوانان دلیل کم‌تعداد بودن تصاویر کتاب را به عنوان سوال مطرح کرد. صدری در پاسخ گفت: این کتاب برای نوجوانان است و اینکه شما آن‌را مطالعه کرده‌اید به دلیل اشتیاق شماست اما مگر برای فهم کتاب چقدر می‌توان از تصویر کمک گرفت؟ کتاب‌های تصویری برای بچه‌هایی درست شده اند که نمی‌توانند بخوانند و هرچه بچه‌ها بزرگتر می‌شوند تعداد تصاویر کتاب کمتر می‌شود. نکته مهم دیگر این است که روداری این کتاب را با هدف تقویت قدرت تخیل مخاطبان نوشته و من فکر می‌کنم شاید اگر ترجمه کتاب و انتشار آن همراه با تصویر را می‌دید با آن مخالفت می‌کرد. 

در بخش دیگری از این نشست، صدری درباره ساختار کتاب و بخش‌هایی مانند یادداشت نویسنده و مترجم توضیح داد و از بچه‌ها خواست خواندن چنین بخش‌هایی را در کتاب‌ها فراموش نکنند.
این مترجم در ادامه از مخاطبان کتاب خواست پیام داستان‌های کتاب را در قالب یک جمله کوتاه، یک شعر یا ضرب المثل بیان کنند. 

«جادوگر بیکار» را انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برای گروه‌های سنی «ج» و «د» منتشر کرده و چاپ نخست آن، در سال 1389 در 15000 نسخه به بازار آمده است. 

نشست نقد این کتاب، امروز چهارشنبه 20 ارديبهشت، از ساعت 11 تا 13 در سرای اهل قلم کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد.