آثار نا مطلوب توسعه در تايلند
اقتصاد تايلند به طور سنتي اقتصادي كشاورزي است كه توليد و صدور برنج، مهم‌ترين محصول آن بوده است و بيشتر مخارج و نيازهاي ارزي كشور، بدين طريق تأمين مي‌شود. ساير محصولات كشاورزي تايلند كاساوا، ذرت، شكر، كائوچو، دانه‌هاي روغني و ميوه‌هاي گرمسيري است. تايلند از دهه 1970 سياست متنوع‌سازي اقتصاد و سياست توسعه صنعتي را در پيش گرفت و چندين سال طلايي را پشت سر گذاشت. طي سال‌هاي دهه 70، اين كشور از توسعه سريع اقتصادي و تجاري برخوردار شد؛ اما توسعه به بروز آثار نامطلوب اجتماعي نظير اختلاف شديد طبقاتي و گسترش فساد و اثرات مضر زيست‌محيطي منجر گرديد.
توسعة موفقيت‌آميز اقتصادي و صنعتي تايلند در دهه 90، موجب شد كه عده‌اي از صاحب‌نظران اقتصادي فرضيه تبديل شدن اين كشور به پنجمين ببر اقتصادي آسيا و پيوستن آن به گروه كشورهاي صنعتي آسيا رامطرح كنند؛ ولي در سال 1997، اقتصاد اين كشور سير نزولي را آغاز كرد و به دنبال كاهش ارزش پول چين، بحران گسترده‌اي در اقتصاد تايلند و ساير كشورهاي جنوب شرقي آسيا پديدار شد.
صفحه 82/ تایلند (مجموعه جهان ما)/ فاطمه امیرخانی فرهانی/ انتشارات امیرکبیر/ سال 1390/ 134 صفحه/ 2300 تومان
جمعه ۲۵ فروردین ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما