به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، آکوتاگاوا در نخستین روز ماه مارس در حوالی شهر توکیو به دنیا آمد. این نویسنده ژاپنی در عمر کوتاهش بسیار پرکار بود و آثار زیادی از خود بر جای گذاشت. برخی او را «پدر داستان کوتاه ژاپنی» می‌نامند؛ پدری که تنها 35 سال عمر کرد.

رابطه آکوتاگاوا با مادرش هم عجیب است؛ مادری که بر اثر مرگ فرزند نخستش افسرده شده بود بعد از به دنیا آمدن ریونوسوکه به شیزوفرنی مبتلا شد و 10 سال بعد درگذشت. ریونوسوکه آکوتاگاوا در روز، ماه و سالی به دنیا آمد که به باور مردمان کشور، زمانی شوم و بد یمن بود و این بخت بد حتی روی نامگذاری این نوزاد هم تاثیر گذاشت. در واقع نام او به معنی «فرزند اژدها» است و این نامگذاری به دلیل سنتی بود که طبق آن ریونوسوکه آکوتاگاوا در کشورش و حتی از سوی مادرش کودکی شوم خوانده می‌شد.

در داستان‌های آکوتاگاوا می‌توان ترکیبی از افسانه و اسطوره را دید. او از سرزمین مادری‌اش می‌نویسد و شیوه داستان‌سرایی‌اش سنت و مدرنیته را در هم می‌آمیزد و در داستان‌هایی مانند «دماغ» چنین موضوعاتی را در قالب روایتی ساده و با استفاده از قوه تخیلش به مخاطب نشان می‌دهد. داستانی که در ایران با ترجمه احمد شاملو به چاپ رسیده و شناخته‌شده‌تر از سایر آثارش است. آکوتاگاوا معتقد بود نثر کتاب و آهنگین بودن یک نوشته ادبی،‌ مهمتر از ساختار یک داستان است و با همین ادعا در برابر نویسندگان مختلفی ایستاد و با آن‌ها مخالفت کرد.

زندگی آکوتاگاوا را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد. او در دوره اول که همان سنین کودکی و نوجوانی‌اش است از مشکلات خانوادگی و بی‌اعتنایی اطرافیانش رنج می‌برد. وی به فرزندخواندگی خانواده‌ای دیگر درآمد، در سال 1910 وارد دبیرستان شد و برخی از هم‌کلاسی‌هایش بعدها از نویسندگان مطرح ژاپنی شدند.

تقریبا از سال 1914 او وارد دوره جدید زندگی‌اش شد و به تدریج آثارش به چاپ رسیدند. وی از کودکی به ادبیات کلاسیک چینی علاقه زیادی نشان داد و نویسندگی را بعد از ورود به دانشگاه توکیو در سال 1913 آغاز کرد. نخستین اثر او با عنوان «راشومون» در سال 1914 منتشر شد و او تعداد داستان‌های کوتاه منتشر شده‌اش را تا پایان عمر به بیش از یکصد اثر رساند.

بخش پایانی زندگی «پدر داستان کوتاه‌نویسی ژاپن» با مشکلات روحی و جسمی او شکل گرفت. اغلب آثاری که وی در این دوره نوشته مشخصا در قالب خودزندگی‌نامه جای می‌گیرند‌ و حتی بخش‌هایی از آن‌ها مستقیما از دفترچه خاطراتش برداشته شده‌اند. آخرین اثر این نویسنده ژاپنی «کاپا» نام دارد که در سال 1927 منتشر شد و هجونامه‌ای است که نویسنده آن را بر اساس برخی افسانه‌های محلی ژاپن نوشته است.

او در این بخش از زندگی، دچار توهم بصری بود و از ترسی عذاب می‌کشید که گویی مادرش آن را برایش به ارث گذاشته بود. ترس از آینده دلیلی بود که به ادعای این نویسنده سبب شد او تصمیم بگیرد به زندگی خود پایان دهد. او در نخستین ساعات 24 فوریه 1927 با خوردن تعداد زیادی قرص فرصت خلق آثار بیشتر را از خود گرفت. برخی مرگ او را به بیماری شیزوفرنی مربوط می‌دانند و عده‌ای دیگر معتقدند خاطرات تلخ کودکی‌اش تا لحظات آخر عمر او را رنج داد و تصویر تاریک و سیاهی که از مادرش داشت هیچگاه از جلوی چشمانش کنار نرفت.

«پرده‌ جهنم» با ترجمه‌ جلال بايرام، «دماغ» با ترجمه احمد شاملو، «کوهستان پاييزی» با ترجمه‌ آرتوش بوداقيان و مجموعه «ماه عسل آفتابی» با ترجمه‌ «سيمين دانشور» از جمله آثاری هستند که از آکوتاگاوا در ایران منتشر شده است.

ریونوسوکه آکوتاگاوا اول مارس سال 1892 به دنیا آمد و در 24 ژانویه سال 1927 در سن 35 سالگی از دنیا رفت. او در دوره کوتاه زندگی‌اش تجربیات متفاوتی داشت، با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرد و آن‌ها را در آثارش هم منعکس کرد. او یکی از مطرح‌ترین نویسندگان کشورش است و علاوه بر این‌که لقب «پدر داستان ‌کوتاه‌نویسی ژاپن» را به او اختصاص داده‌اند سال‌هاست که جایزه‌ای ادبی به نام جایزه آکوتاگاوا به یاد او در ژاپن برگزار می‌شود.