اکبر قنبری، مدیر انتشارات نگاه معاصر، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، عنوان کرد: هایکوها متونی تصویری‌اند، به این معنا که گویی شاعر از لحظه‌ها و مضامین عرفانی عکس‌برداری کرده است و جان کلام آن را بیان می‌کند.

وی افزود: این متون، گزیده‌گویی‌هایی سرشار از مفاهیم عرفانی و معنوی‌اند و به دلیل قصار بودن، مورد علاقه مخاطبان به ویژه جوانان قرار می‌گیرند. در واقع، قالب گزیده و ادبی هایکو، محملی برای انتقال تفکرات معنوی هایکوسراست.

قنبری ادامه داد: به بیان دیگر می‌توان گفت که هایکو یکی از ابزارهای انتقال معنویت فرهنگی ژاپنی است. از این منظر می‌توان مشابهتی میان فرهنگ ژاپن و ایران دید، زیرا در ایران نیز بسیاری از عرفا زبان شعر را برای بیان مسایل عرفانی به کار می‌بردند.

وی این کتاب را سرآغاز شعرهای هایکویی در ژاپن دانست و گفت: این اثر، اواخر قرن هفدهم میلادی در سال 1687 منتشر شده و حاصل سفرهای «باشو» است. تا پيش از اين كتاب، قالب ادبي هايكو، «هاكوكو» ناميده مي‌شد.

قنبري از انتشار اين كتاب تا دو هفته آينده خبر داد و گفت: حامد علي‌آقايي ترجمه اين اثر را انجام داده است.