نويسنده كتاب «ادبيات شفاهي كودكان هرمزگان» در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) درباره شيوه گردآوري اطلاعات كتابش توضيح داد: بيشتر اطلاعات مربوط به اين كتاب را به صورت شفاهي به دست آوردم؛ داستان‌ها، لالايي‌ها و ... كه سينه به سينه در بين اهالي شهر ميناب و روستا‌هاي اطراف آن نقل شده‌اند. خوشحالم كه فرصت ثبت اين اطلاعات را داشتم ولي متاسفانه هنوز جاي خالي بسياري باقي‌مانده است. بايد اذعان كرد كه درباره شهر ميناب همچنان ضرورت تحقيقات بيشتر در حوزه ادبيات شفاهي كودكان احساس مي‌شود.
سعيدي افزود: من با همراهي گروهي از دانشجويان رشته ادبيات، اطلاعات مورد نيازم را به دست آوردم. روش كار به اين شكل بود كه افراد با ذوق ساكن روستاها يا محله‌هاي مختلف را شناسايي مي‌كرديم و با مراجعه به محل زندگي‌شان با آن‌ها مصاحبه و اطلاعات موردنظرمان را ضبط مي‌كرديم.
اين پژوهشگر ادبيات كودك و نوجوان معتقد است به موضوع «ادبيات شفاهي كودكان» در كشورمان توجه كافي نشده است. با افزايش تاثير رسانه‌هاي جديد همچون اينترنت و ماهواره‌ها اين موضوع نتايج منفي را دربرخواهد داشت. به عنوان مثال مادران نسل جديد لالايي بلد نيستند و پيامبران دروغين نسل جديد ـ ماهواره و اينترنت ـ روحيه بچه‌هاي ما را تخريب مي‌كند. اين مسايل نشان‌دهنده فقر فرهنگي است.
وي ادامه داد: لالايي لطافت روح مادر را در خود دارد. كودكي كه با اين نغمه‌ها بزرگ مي‌شود با عاطفه است و عشق به وطن دارد. بسياري از كودكان جذب ادبيان خارجي مي‌شوند اما حتي در اروپا نيز به ثبت ادبيات شفاهي كودكان اهميت زيادي داده مي‌شود. فرهنگ جهاني قصد دارد خرده فرهنگ‌ها را در خود ذوب كند اما وطن‌دوستي حكم مي‌كند مانع از اين اتفاق شويم.
سعيدي با بيان اهميت توجه به ادبيات شفاهي كودك در اين‌باره توضيح داد: با وجود اين‌كه تقسيم‌بندي ادبيات به به حوزه‌هاي مختلفي چون كودك، نوجوان و بزرگسال به‌تازگي اتفاق افتاده اما در ايران از قديم داستان‌ها و قصه‌هايي خاص كودكان وجود داشت. تقسيم‌بندي‌هاي جديد اين بخش از ادبيات را تحت تاثير قرار داد اما اين به آن معنا نيست كه فرهنگ ما از فرهنگ غرب چيزي كم دارد.
وي افزود: اگر از نويسندگان حوزه كودك و نوجوان حمايت شود مي‌توانند آثار خوبي بيافرينند و كودكان را جذب كنند. چندي پيش اثري از يك نويسنده ايراني را مطالعه كردم كه بر اساس فرهنگ و درون‌مايه ايراني اما با اسامي خارجي نوشته شده بود تا موفق به جذب مخاطب شود.
اين نويسنده و پژوهشگر پيشنهاد كرد سازمان‌هاي فرهنگي از نويسندگان و پژوهشگران حوزه كودك حمايت كنند. او گفت: سازمان‌ها و نهادهاي فرهنگي فعال در عرصه ادبيات كودك همچون كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان مي‌توانند در حفظ منابع ادبيات شفاهي كودكان نقش موثري داشته باشند. البته كانون با برپايي جشنواره‌هاي قصه‌گويي و طرح‌هايي مانند «سيمرغ» گام‌هايي براي تحقق اين موضوع برداشته است. كانون استان هرمزگان حمايت ويژه‌اي نيز از آثار من در حوزه ادبيات شفاهي كودكان انجام دادند و حدود 500 نسخه از دو كتابم را پيش خريد كردند. اگر اين حمايت در هر استاني صورت پذيرد، بخش عمده‌اي از ادبيات شفاهي كودكان در آن استان ثبت خواهد شد.
دوشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۰ - ۱۰:۲۲
نظر شما