به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست نقد و بررسی کتاب «ارزیابی خانواده و زوج‌ها» نوشته سالوادور مینوچین عصر ديروز(19 آذر) با حضور آناهیتا خدابخشی مترجم اثر و فرشاد بهاری به عنوان منتقد برگزار شد.
خدابخشی در ابتدای این نشست با اشاره به اینکه مینوچین این کتاب را در سن 86 سالگی نوشته است، گفت: مینوچین خانواده‌های متعددی را از شرق تا غرب درمان کرده است و این کتاب حاصل تجربیات اوست و از آنجایی که شباهت انسان‌ها بیشتر از تفاوتشان است من در ترجمه کتاب در برخي از مواقع احساس کردم که داستان‌هاي كتاب به زندگی خودم شباهت دارد.
وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های این کتاب این است که نویسنده آن در برخی از فصول اشاره می‌کند که توصیه‌های اشتباهی را به خانواده‌ها کرده است و در واقع به اشتباه خود اعتراف می‌کند.
وی درباره ترجمه این کتاب گفت: سعی شده تا جایی که امکان دارد کتاب کم غلط باشد. این کتاب که بر اساس تجربیات مینوچین در درمان خانواده نوشته شده و به درمان خانواده‌ها با اشاره به گذشته مي‌پردازد.
خدابخشي تصريح كرد: سن هر چه بالاتر می‌رود نگاه به گذشته بیشتر می‌شود، در این کتاب نیز به گذشته نگاه شده است؛ بنابراين در اين كتاب نيز عليرغم نگاه به گذشته نگاه انتقادي نسبت به رويكرد پست مدرنیسم مانند روایت درمانی وجود دارد.
وي با بیان اینکه در کتاب از استعاره‌های زیادی استفاده شده، گفت: ما در زندگی روزانه خود با بسیاری از این تمثیل‌ها روبه‌رو هستیم اگرچه ممکن است از آن استفاده نکرده باشیم و يا توجهی به آن نداشته باشیم.
این دکترای روانشناسی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود درباره استفاده از روش «متافور تراپی»(ضرب‌المثل درمانی)، گفت: باید ببینیم آیا اصولاً به این روش درمانی نیاز داریم یا خیر؟ اكنون ما از رویکردهای پسامدرن سخن می‌گوییم در حالی‌که هنوز مدرنیته برای ما جا نیفتاده است.
وی تصریح کرد: با وجود اين باید اذعان کنیم که استفاده از تمثیل به درمان خانواده‌ها خیلی کمک می‌کند و اصولاً مقاومت بیمار را کم می‌کند.
دكتر بهاری نیز در ادامه این نشست با تأکید بر اهمیت نظرات مینوچین گفت: مینوچین این کتاب را در سن 86 سالگی نوشته و به اعتقاد من هنوز هم تجربه‌هایش راهگشای بسیاری از درمانگرهای دنیاست.
وی ادامه داد: مینوچین معتقد است همه چیز سیستمی است و هیچ چیز منفردی وجود ندارد مگر اینکه جفت داشته باشد به همین دلیل می‌گوید خوشبختی دو قلو زاییده شده است.
وی تأکید کرد: بنابراین نباید مسایل انسانی را تک بعدی دید به طور مثال وقتی ما نوجوان را کنترل می‌کنیم موجب می‌شویم که دروغ بگوید و بعد او را متهم می‌کنیم كه دروغ مي‌گويد. مینوچین معتقد است در چنین سیستمی همه قربانی هستند و متهمی وجود ندارد. چراکه وی بیان می‌کند خانواده زندگی فرزندانشان را در امتداد زندگی خود می‌بینند در حالی‌که این واقعيت فقط یک پندار است.
بهاري با اشاره به فصل‌های مختلف این کتاب افزود: مینوچین در فصل اول کتاب از تجربیات خود می‌گويد و معتقد است بعد از 50 سال توانسته نقص‌هایش را برطرف کند و تجربیات جديد خود را بیان کند.
وی ادامه داد: علی رغم اینکه مینوچین در این فصل بر گذشته تأکید می‌کند اما در گذشته غرق نمی‌شود و نبش قبر هم نمی‌کند. او در فصل اول نظریات خود را که در گذشته ارایه کرده بازنگری و اصلاح می‌کند.
خدابخشی نیز در بخش دیگری از این نشست بر اهمیت مشاوره در درمان اشاره كرد و گفت: یک مشاور پیش از اینکه در رشته تخصصی خود مانند مشاوره شغلی، خانوادگی و... فعال باشد، یک مشاور است و این گرایش‌ها برای این به وجود نیامده است که انسان‌ها را از یکدیگر جدا کند.
وی ادامه داد: مینوچین نیز در این کتاب تأکید می‌کند که ما تکنیک‌های زیادی داریم اما دیگر تکنیک نمی‌خواهیم و تنها باید یک فرایند داشته باشیم که با استفاده از آن بدانیم باید از کجا شروع، ادامه و خاتمه دهیم. به همین دلیل او در این کتاب چهار مرحله را برای درمان بيان می‌کند.
وی افزود: مرحله اول به آشکار شدن مشکل بر می‌گردد، در مرحله دوم نیز درمانگر باید سعی کند تا اعضای خانواده با یک دیگر درگیر شوند تا طی آن تعاملات بین افراد را بفهمد. در مرحله دوم و سوم درمانگر می تواند از تمثیل استفاه کند.
خدابخشي در پايان تصریح کرد: در مرحله سوم تأکید بر ساختارمند بودن بر گذشته فرد است، بدین معنی که درمانگر باید به گونه‌ای به گذشته فرد رجوع کند که ساختارمند باشد و مواردی را که به مشکل او ارتباط دارد، پیدا کند.
كتاب «ارزيابي خانواده و زوج‌ها» از آخرين نوشته‌هاي سالوادور مينوچين، خالق رويكرد خانواده‌درماني ساختاري است. اين كتاب حاصل 50 سال تجربه درمانگري اوست. وي نظريه خانواده‌درماني ساختاري خود را تا حدي تغيير داده و متأثر از رويكردهاي مدرني چون پسامدرنيسم، مطالبي جديد ارايه مي‌دهد.
مينوچين در اين كتاب، از استعاره‌هاي زيبايي، براي توصيف كيفيت‌هاي روان‌شناختي انسان‌ها بهره مي‌گيرد. كتاب يازده فصل و پنج بخش دارد كه به گفته نويسنده، گنجاندن اين بخش‌ها به دليل فراگيري مشكلاتي است كه خانواده‌ها با آن‌ها دست به گريبانند.
خدابخشی در ابتدای این نشست با اشاره به اینکه مینوچین این کتاب را در سن 86 سالگی نوشته است، گفت: مینوچین خانواده‌های متعددی را از شرق تا غرب درمان کرده است و این کتاب حاصل تجربیات اوست و از آنجایی که شباهت انسان‌ها بیشتر از تفاوتشان است من در ترجمه کتاب در برخي از مواقع احساس کردم که داستان‌هاي كتاب به زندگی خودم شباهت دارد.
وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های این کتاب این است که نویسنده آن در برخی از فصول اشاره می‌کند که توصیه‌های اشتباهی را به خانواده‌ها کرده است و در واقع به اشتباه خود اعتراف می‌کند.
وی درباره ترجمه این کتاب گفت: سعی شده تا جایی که امکان دارد کتاب کم غلط باشد. این کتاب که بر اساس تجربیات مینوچین در درمان خانواده نوشته شده و به درمان خانواده‌ها با اشاره به گذشته مي‌پردازد.
خدابخشي تصريح كرد: سن هر چه بالاتر می‌رود نگاه به گذشته بیشتر می‌شود، در این کتاب نیز به گذشته نگاه شده است؛ بنابراين در اين كتاب نيز عليرغم نگاه به گذشته نگاه انتقادي نسبت به رويكرد پست مدرنیسم مانند روایت درمانی وجود دارد.
وي با بیان اینکه در کتاب از استعاره‌های زیادی استفاده شده، گفت: ما در زندگی روزانه خود با بسیاری از این تمثیل‌ها روبه‌رو هستیم اگرچه ممکن است از آن استفاده نکرده باشیم و يا توجهی به آن نداشته باشیم.
این دکترای روانشناسی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود درباره استفاده از روش «متافور تراپی»(ضرب‌المثل درمانی)، گفت: باید ببینیم آیا اصولاً به این روش درمانی نیاز داریم یا خیر؟ اكنون ما از رویکردهای پسامدرن سخن می‌گوییم در حالی‌که هنوز مدرنیته برای ما جا نیفتاده است.
وی تصریح کرد: با وجود اين باید اذعان کنیم که استفاده از تمثیل به درمان خانواده‌ها خیلی کمک می‌کند و اصولاً مقاومت بیمار را کم می‌کند.
دكتر بهاری نیز در ادامه این نشست با تأکید بر اهمیت نظرات مینوچین گفت: مینوچین این کتاب را در سن 86 سالگی نوشته و به اعتقاد من هنوز هم تجربه‌هایش راهگشای بسیاری از درمانگرهای دنیاست.
وی ادامه داد: مینوچین معتقد است همه چیز سیستمی است و هیچ چیز منفردی وجود ندارد مگر اینکه جفت داشته باشد به همین دلیل می‌گوید خوشبختی دو قلو زاییده شده است.
وی تأکید کرد: بنابراین نباید مسایل انسانی را تک بعدی دید به طور مثال وقتی ما نوجوان را کنترل می‌کنیم موجب می‌شویم که دروغ بگوید و بعد او را متهم می‌کنیم كه دروغ مي‌گويد. مینوچین معتقد است در چنین سیستمی همه قربانی هستند و متهمی وجود ندارد. چراکه وی بیان می‌کند خانواده زندگی فرزندانشان را در امتداد زندگی خود می‌بینند در حالی‌که این واقعيت فقط یک پندار است.
بهاري با اشاره به فصل‌های مختلف این کتاب افزود: مینوچین در فصل اول کتاب از تجربیات خود می‌گويد و معتقد است بعد از 50 سال توانسته نقص‌هایش را برطرف کند و تجربیات جديد خود را بیان کند.
وی ادامه داد: علی رغم اینکه مینوچین در این فصل بر گذشته تأکید می‌کند اما در گذشته غرق نمی‌شود و نبش قبر هم نمی‌کند. او در فصل اول نظریات خود را که در گذشته ارایه کرده بازنگری و اصلاح می‌کند.
خدابخشی نیز در بخش دیگری از این نشست بر اهمیت مشاوره در درمان اشاره كرد و گفت: یک مشاور پیش از اینکه در رشته تخصصی خود مانند مشاوره شغلی، خانوادگی و... فعال باشد، یک مشاور است و این گرایش‌ها برای این به وجود نیامده است که انسان‌ها را از یکدیگر جدا کند.
وی ادامه داد: مینوچین نیز در این کتاب تأکید می‌کند که ما تکنیک‌های زیادی داریم اما دیگر تکنیک نمی‌خواهیم و تنها باید یک فرایند داشته باشیم که با استفاده از آن بدانیم باید از کجا شروع، ادامه و خاتمه دهیم. به همین دلیل او در این کتاب چهار مرحله را برای درمان بيان می‌کند.
وی افزود: مرحله اول به آشکار شدن مشکل بر می‌گردد، در مرحله دوم نیز درمانگر باید سعی کند تا اعضای خانواده با یک دیگر درگیر شوند تا طی آن تعاملات بین افراد را بفهمد. در مرحله دوم و سوم درمانگر می تواند از تمثیل استفاه کند.
خدابخشي در پايان تصریح کرد: در مرحله سوم تأکید بر ساختارمند بودن بر گذشته فرد است، بدین معنی که درمانگر باید به گونه‌ای به گذشته فرد رجوع کند که ساختارمند باشد و مواردی را که به مشکل او ارتباط دارد، پیدا کند.
كتاب «ارزيابي خانواده و زوج‌ها» از آخرين نوشته‌هاي سالوادور مينوچين، خالق رويكرد خانواده‌درماني ساختاري است. اين كتاب حاصل 50 سال تجربه درمانگري اوست. وي نظريه خانواده‌درماني ساختاري خود را تا حدي تغيير داده و متأثر از رويكردهاي مدرني چون پسامدرنيسم، مطالبي جديد ارايه مي‌دهد.
مينوچين در اين كتاب، از استعاره‌هاي زيبايي، براي توصيف كيفيت‌هاي روان‌شناختي انسان‌ها بهره مي‌گيرد. كتاب يازده فصل و پنج بخش دارد كه به گفته نويسنده، گنجاندن اين بخش‌ها به دليل فراگيري مشكلاتي است كه خانواده‌ها با آن‌ها دست به گريبانند.
نظرات