به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، نشست نقد و بررسي كتاب «من از سي‌وسه نفر» عصر دوشنبه (7 آذرماه) با حضور اكبر خليلي، حبيب يوسف‌زاده و مصطفي آقاميري به عنوان منتقد و كارشناس، مصطفي محمدي، نويسنده اثر و خلبان يحيي ساعد پازوكي، راوي كتاب در سراي اهل قلم موسسه خانه كتاب برگزار شد.

اكبر خليلي در ابتداي نشست، كتاب «من از سي‌وسه نفر» را اثري ماندگار خواند كه به جاي بيان خاطره، به كالبدشناسي مسايل سياسي و اجتماعي در ميان نيروي هوايي ارتش مي‌پردازد و بيانگر تاثير‌گذاري اين قشر از اجتماع در پيروزي انقلاب و دفاع مقدس است. 

اين داستان‌نويس افزود: جريان روايت، با تصويرسازي باعث ايجاد حس غرور در مخاطب مي‌شود. اما مشكل اساسي، نبود زيرنويس‌هاي توضيح اصطلاحات،‌ اطلاعات و واژه‌هاي انگليسي است.

حبيب يوسف‌زاده در ادامه نشست نقد و بررسي كتاب «من از سي‌وسه نفر» گفت: نگارش اثر در مجموع خوب است زيرا به واسطه آن مي‌توان فراز و نشيب زندگي يك خلبان را با جزييات درك كرد و غناي مطالب مي‌‌تواند مبناي ساخت يك فيلم يا سريال تلويزيوني باشد.

اين منتقد نيز تصويرسازي وقايع در متن را يكي از نكات مثبت كتاب خواند و افزود: ماجراها با بياني شاعرانه نقل مي‌شوند كه گاه زياده‌روي است و بر كليت اثر تاثير‌ مي‌گذارد.

وي ادامه داد: در قسمت بازگويي كودتاي نافرجام نقاب (كودتاي نوژه) نويسنده مي‌توانست حوادث را از زبان قهرمان داستان بگويد. در حالي كه جابه‌جا شدن، گاه جاي راوي را به قهرمان، نويسنده يا گزارشگر مي‌دهد و مخاطب را دچار سردرگمي مي‌كند.

مصطفي آقاميري نيز از كتاب «من از سي‌وسه‌نفر» ايراد گرفت و گفت: نويسنده مرز خاطره و داستان را در اين اثر رعايت نكرده است. در حالي كه مي‌توانست كتاب را در قالب خاطره محض بيان كند تا تصوراتي كه از حوادث در كتاب نقل مي‌شوند، براي مخاطب قابل باور باشند.

وي ادامه داد: نويسنده بيش از اندازه به پيشينه تاريخي و بستر فكري راوي تكيه كرده است تا آنجا كه مخاطب در پي خواندن اثر از اصل موضوع دور مي‌شود. نكته ديگر اشعار به كار رفته در بيان خاطرات است كه با حال و هواي ماجرا سنخيتي ندارند.

آقاميري با اشاره به مشكلات ساختاري اثر گفت: متاسفانه صفحه 19 كتاب چاپ نشده است و طرح جلد و عكس‌هاي چاپ شده اثر گوياي محتواي كتاب نيستند.

اكبر خليلي در پاسخ به نقد آقاميري مبني بر اين كه نويسنده مي‌بايد كتاب را در قالب خاطره محض مي‌نوشت و از عناصر داستاني كناره مي‌گرفت، اظهار كرد: نويسنده كار درستي انجام داده است. زيرا در برخي موارد نمي‌توان گفت‌وگو‌هاي ميان دو نفر را آن گونه كه هست بيان كرد. در اينجا نويسنده با به كارگيري قوه تخيل و خلاقيت اين خلاء را پر مي‌كند.

حبيب يوسف‌زاده نيز نبود فصل‌بندي براي اثر را يكي ديگر از معايب وارد بر اين كتاب خواند و افزود: نويسنده مي‌توانست براي شروع داستان به جاي تصوير‌سازي از صحنه‌هاي ايستا، با حوادث تكان‌دهنده‌اي ماجرا را شروع كند يا با بازگشت به گذشته به جذابيت‌هاي اثر بيفزايد.

وي ادامه داد: نويسنده در شخصيت‌سازي قوي نيست و زواياي شخصيتي افراد را مبهم بيان مي‌كند. در مواردي روايت كتاب تبديل به خاطره شده است كه نويسنده مي‌توانست با اندازه متفاوت كلمات آن‌ها را از متن اصلي جدا كند. اين ايراد‌ها بر محتواي اثر تاثير بسياري گذاشته‌اند.

مصطفي محمدي، نويسنده كتاب «من از سي‌وسه‌نفر» در پايان نشست نقد و بررسي كتابش، ايراد‌هاي وارده بر اثر را محترم شمرد و گفت: اميدوارم كه با همكاري ناشر اين ايرادات در چاپ‌هاي بعدي از ميان بروند. من در نگارش اين كتاب سليقه شخصي خود را وارد كردم. اگر اين اثر در قالب ادبيات شفاهي نوشته مي‌شد تاثير بيشتري براي مخاطب داشت. اما بر اين تصور بودم كه براي باورپذيري اثر بايد آن را در قالب خاطره ـ داستان نوشت. 

نشست نقد وبررسي كتاب «من از سي‌وسه‌نفر» با خاطره‌گويي خلبان يحيي ساعد پازوكي، راوي كتاب به پايان رسيد.

اين كتاب در قطع رقعي و 208 صفحه با شمارگان سه هزار نسخه و بهاي 33 هزار ريال از سوي نشر پاليزان منتشر شده است.