وجیهه علي‌اکبری سامانی در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، با اشاره به اين كه اين كتاب را درباره داستان زندگي دختري كه از دنيا بريده بود و در نهايت، راه سخن گفتن با آفريدگار را يافت، به رشته تحرير درآورده است، شناخت مشكلات واقعي اعضاي جامعه و پرداختن به آنها را وظيفه اصلي نويسندگان دانست.
وي با انتقاد از اين كه اغلب نويسندگان موضوعات كتاب‌هايشان را در چند قالب و مبحث محدود عاطفي يا موضوع ازدواج محدود كرده‌اند، يادآور شد: در بيشتر داستان‌ها با مثلث (و به تازگي) با مربع‌هاي عشقي مواجهيم؛ مطالبي كه علاوه بر نداشتن جذابيت، مشكل اصلي جامعه ما نيستند. جوانان ما بيش از هر چيز به شناخت خود و روشن ساختن تكليف خود با وجدانشان نياز دارند.
ساماني در پاسخ به اين كه «چگونه نويسندگان مي‌توانند ارزش‌هاي مقبول جامعه را با استفاده از توانايي قلم تحكيم كنند و به نسل‌هاي بعدي انتقال دهند يا در مواردي ارزش‌ساز باشند؟» گفت: از آنجايي كه روايت كردن قصه، داستان گفتن و داستان شنيدن را همه جوامع به ويژه مردم جامعه ما دوست دارند و رمان نيز گونه‌اي از قالب‌هاي داستان‌نويسي است، نويسندگان و صاحب‌نظران جامعه مي‌توانند با استفاده از اين قالب كه پيچيدگي‌هاي فراواني دارد و تنها به زندگي يك فرد محدود نمي‌شود، تجربيات ارزشمندي را به جامعه انتقال دهند.
وي با تاكيد بر تاثيرگذاري ارزش‌ها و ماندگاري آنها از طريق داستان، عنوان كرد: كتاب‌هايي كه در چنين قالب‌هايي نوشته مي‌شوند، تنها يك داستان نيستند، بلكه يك زندگي‌اند كه مي‌توانند درس‌هاي بزرگ و با ارزشي كه مخاطبان فرصت تجربه كردن و كسب تمامي آنها را ندارند، در بستري از تفكر و انديشه به ذهن مخاطبان منتقل سازند.
یکشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۰ - ۱۰:۳۲
نظر شما