به گزارش خبرگزاري كتاب ايرران (ايبنا) نشست «منشور اخلاق نويسندگي» عصر چهارشنبه، 26 مرداد، با حضور شهرام شفيعي، نويسنده كودكان و نوجوانان و با اجراي محمدياسر هدايتي در سراي اهل قلم برگزار شد.

شهرام شفيعي سخنراني خود را با يك مقدمه آغاز كرد و گفت: هيچ يك از حرف‌هايي كه در اين جلسه بيان مي‌شوند، قطعي نيستند. نه كساني كه پيشنهادي را به طور قطعي مي‌پذيرند و رفتار كارمندي دارند رفتارشان به تعادل نزديك است، نه كساني كه هر برنامه‌اي را بدون كنكاش رد مي‌كنند.

وي ادامه داد: درباره منشور اخلاقي بايد كمي تامل كرد. وقتي از اخلاق صحبت مي‌شود، بايد ديد ناظر بر كدام وجه نويسندگي است. در واقع بايد در ابتدا جغرافياي حركت و تاثير يک نويسنده را در تمام حيطه‌هاي كتابت بررسي كرد و عنواني را برايش انتخاب كرد كه از شمول كافي برخوردار باشد. در حالي كه وقتي اصطلاح اخلاق را به كار مي‌بريم، ممكن است به بحث اخلاق عملي نويسنده يا اخلاقيات نوشته‌هايشان محدود شود.

شفيعي سپس حركت در راستاي تدوين منشور اخلاق نويسندگي را در صورت توجه به تمام جوانب كار نويسندگي، زاينده دانست و اظهار كرد: به وسيله اين منشور مي‌توان حوزه‌هايي را براي نويسندگان تعريف كرد كه ممكن است گاهي از جانب مردم و مسوولان مغفول مانده باشد. همچنين مي‌توان نويسنده را در جايگاهي قرار داد كه توسط جامعه بهتر ديده شود.

اين نويسنده كودك و نوجوان با اشاره به اهميت جايگاه هنر و نويسندگي در منشور اخلاقي و تبديل آن به قانون اساسي فرهنگ، اضافه كرد: بر همين اساس بايد در حركت فرهنگي مانند، توليد كتاب ملزم باشيم به ريشه‌ها بيشتر بپردازيم و كودكان و نوجوانان را با پيشينه بومي و ديني خود بهتر آشنا كنيم.

شهرام شفيعي درباره توليد آثار زودبازده، گفت: برخي از مسوولان توجه خود را بر توليد آثار زودبازده و كم تاثير تمركز داده‌اند و كمتر به توليد كتاب‌هاي تاثیرگذار كه نياز ما است، پرداخته‌اند. بر همين اساس مخاطب گرفتار آثار ترجمه‌اي شده است.

وي با اشاره به شرايط تدوين منشور نويسندگي بر اساس اخلاقيات نويسندگان، تصريح كرد: اگر اين منشور ناظر به اخلاقيات نويسنده باشد، محل بحث و ترديد است. زيرا هر نويسنده به عنوان شهروند در دايره بايدها و نبايدهاي اخلاقي قرار مي‌گيرد.

شفيعي اضافه كرد: اين نوع منشورها را كه خارج از سيستم رسمي كشور تدوين مي‌شوند، مي‌توان به متن جامعه برد و از نهادهاي مختلف دعوت كرد تا به اين صورت هم‌افزايي اتفاق بيافتد، اما بايد توجه كرد كه چنين منشوري حالت سلبي نداشه باشد. بلكه با روش اثباتي يعني توليد آثار كيفي به سلب برسيم و از انتشار آثار ضعيف خودداري كنيم.

اين نويسنده پيشينه غني ايران را اقيانوس بزرگي براي صحبت با مخاطب دانست كه نيازي به آثار ترجمه‌اي ندارد و اظهار كرد: بايد از ظرفيت‌هاي خود استفاده كنيم و نويسندگان‌مان در تمام ژانرها براي مخاطبان بنويسند. 

وی در پايان با تاكيد بر بحث هدايت‌گري در توليد و بيان ارزش‌هاي حاكم در منشور اخلاق نويسندگي، گفت: وقتي نويسنده و ناشر قرار داد مي‌بندند، وجه اخلاقي منشور اين است كه چه اضطراري در امضاي قرارداد وجود داشته؟ وجه استثماري قراردادهايي كه بسته مي‌شوند و سبب كُندي كار نويسنده مي‌شوند، چيست؟ بنابراين اولويت اين است كه به نقاط كور رابطه نويسنده و ناشر پي ببريم.