امير دانش‌زاده، روانشناس و متخصص ارتباطات عصب ـ كلامي: به عنوان یک محقق و نویسنده حوزه روانشناسي و ارتباطات به اصحاب قلم و اندیشه‌سازان تاكيد مي‌كنم که اگر به حوزه خشونت خانوادگي کار نشود، عواقب بسیار منفی در انتظار جامعه خواهد بود.
پدر یک خانواده تنها راه اصلاح فرزند خویش را توسل به تنبیه و برخوردهای خشن یافته و همین پدر در جامعه از تاکتیک غلط خویش استفاده كرده و در زمان ضروري برای حل مشکلات اخلاقی دیگران دست به خشونت می‌زند.
شما نمی‌توانید جمله‌ای حتی چند کلمه‌ای از بزرگی پیدا کنید که راه رستگاری و کمک به هدایت مردم را از طریق خشونت معرفی کرده باشد یا جامعه‌ای را بیابید که از طریق به کارگیری روش‌های خشونت‌طلبانه به جامعه‌ای سالم و ایده‌آل بدل شده باشد.
متاسفانه مردم ايران در عصر تکنولوژی، در گفتار خویش قهرمان‌پروری را با استفاده از خشونت می‌دانند، مثلا می‌گویند، نمی‌دانی چه هیبتی دارد، وقتی می‌آید، همه از او می‌ترسند، چون هیچ کس حریفش نیست یا در حکایات خود که برای یکدیگر در محافل می‌گویند، استفاده از زور بازو و رفتارهای توام با درگیری را با لذت و افتخار تعریف می‌کنند، این در حالیست که آموزه‌های اخلاقی و مذهبی ما همواره از به کارگیری لحن خوش و کلام زیبا در برخورد با افراد سر سخت تاکید كرده است.
آیا تا به حال شنیده‌اید که مثلا فلان دانشمند بزن بهادر بوده یا فلان رهبر دینی با زور بازو و کتک مردم را هدایت می کرده؟ پس بیاییم از اکنون بر روی این مهم تفکر کنیم و در رفتارهای خود تجدید نظر كرده و هرگز نپنداریم؛ «تا نباشد چوب تر فرمان نبرد گاو نر»
این گونه تفکرات مربوط به قرن‌ها پبش است، به جای چنین رفتارهای غیر موثر و حتی مخرب بیاییم با بسط فرهنگ مهربانی و محبت به هم‌نوع مروج صلح و آرامش و دوستی باشیم.
سه‌شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۰ - ۰۸:۰۰
نظر شما