به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، انسان پس از بلوغ فكري، ابتدا متوجه نفس خويش و سپس جهان پيرامونش شد و از اين گونه مشاهدات، مفهوم عامي را كسب كرد كه از آن به وجود يا هستي تعبير مي‌شود. «هستي چيست؟» نخستين پرسشي بود كه در اين برهه فكري براي وي پديد آمد.

اين پرسش در آغاز ساده و آسان مي‌نمايد، اما با تامل در پاسخ، دشواري آن ظاهر و اغلب اوقات يافتن پاسخ آن ناممكن مي‌شود.

بر اساس مطالب كتاب، در اين ميان عده‌اي در پي حقيقت رفتند كه گروهي از آنان اهل عقل و نظر و گروهي از آنان نيز اهل مجاهدات نفساني شدند. اين گروه دوم كه به عارفان مشهور شدند، معرفت به جهان پيرامونشان را در گرو معرفت به خود مي‌دانستند.

اغلب مطالب اهل عرفان در مجامع علمي قابل پذيرش نبود، بنابراين عده‌اي درصدد تبيين آنها با روش برهاني برآمدند و با استفاده از روش تلفيق ميان افكار مشاء و اشراق و عرفان، مطالب را به مجامع علمي عرضه كردند.

«صائن‌الدين ابن تركه» و «ملاصدراي شيرازي» از جمله اين افراد بودند. ملاصدرا با ايجاد اصولي بنيادين تلفيق ميان معارف عرفاني، فلسفي و قرآني مكتب جديدي را بنيان نهاد كه «حكمت متعاليه» خوانده شد و حلقه واسط عرفان و حكمت به شمار آمد.

يحيي كبير، نويسنده كتاب «بنياد عرفان برتر» در پيش‌گفتار خود توانسته است آغازي روشن و گيرا از مطالب كتاب ارايه دهد و از اين طريق مخاطب را به خواندن ادامه آنها تشويق كند، اما يك نكته‌اي كه در متن كتاب جلب توجه مي‌كند، نياز آن به ويرايش مجدد و پيراستگي است.

وي در اين اثر ابتدا چيستي عرفان و همچنين حقيقت مطلق وجود را بررسي كرده و سپس موضوع كتاب را در دو بخش مباني عرفان نظري و عارفان الهي و عرفان برتر پي‌گرفته است.

كتاب «بنياد عرفان برتر» در شمارگان 1000 نسخه، 449 صفحه و بهاي 98000 ريال از سوي موسسه بوستان كتاب منتشر شد.